Afbeelding
Verhaal
14 April 2025
Dit gezin leest samen de 40dagenkalender
In het gezin van Jonathan & Janneke snoepen ze niet meer tijdens de veertigdagentijd. Maar dat is niet het enige wat ze doen: de kinderen, Lisalotte en Manoah, worden ook betrokken bij wat Pasen nu echt betekent. Ze lezen daarbij dagelijks samen de veertigdagenkalender van Tearfund. We gingen bij hen langs en vroegen naar hun ervaringen.
Elke dag een blaadje eraf
“Vaak lezen we de kalender aan tafel tijdens het avondeten, soms op een ander moment”, vertelt Janneke. “Als we niet samen eten, schiet het er soms bij in. Maar eigenlijk lezen we hem elke dag. Zelfs toen Jonathan een keer op vakantie was, stuurde ik hem foto’s van de bladzijdes door zodat we alsnog samen konden lezen.”
Je wil ze ook meegeven wat het mooie er aan is en wat je er voor terug krijgt.
Vastend richting Pasen
Voor het gezin is de veertigdagentijd een bijzondere tijd die ze elk jaar samen beleven. “We gebruiken al jaren een kalender. Dit jaar weer de kalender van Tearfund. Zo proberen we elk jaar samen met de kinderen naar Pasen toe te leven. Dit jaar vasten we ook: geen snoep of koek, behalve bij visite of op zondag.”
Vinden de kinderen dat moeilijk? “Ja!” klinkt het tegelijk. Al is er ook een troost: “We mogen nog wél chocola als er vriendjes komen!” Waarom ze vasten? “Om aan de Here God te denken,” zegt Lisalotte.
Toch benadrukt Janneke dat ze met het vasten niet te streng zijn. “Je wil niet dat de kinderen aversie krijgen tegen Pasen en de veertigdagentijd. Bijvoorbeeld dat de kinderen iets lekkers krijgen na een moeilijke zwemles, dat houd ik er wel in. Naar de kinderen zijn we dan coulanter dan naar onszelf.”
Jonathan: “Ze mogen wel merken dat het even anders is en dat je iets opgeeft. Maar je wil ze ook meegeven wat het mooie er aan is en wat je er voor terug krijgt.”
Van omzien tot omzwaaien
Waar de veertigdagenkalender op dit moment over gaat? “Vorige week ging het over ‘omzien naar de kerk’,” vertelt Janneke. “En deze week over ‘omzien naar de buurt’. En wat betekent om-zien ook alweer?” vraagt ze de kinderen. Lisalotte: ‘Dat je achter je kijkt. Dat je de mensen om je heen ziet.’ “En naar wie moet je dan bijvoorbeeld omzien?” vraagt moeder door. “Oudere mensen”, antwoordt Lisalotte. Jonathan vult aan: “Een tijdje geleden woonde er een vrouw alleen in onze buurt. Als we dan naar school liepen, zwaaiden we altijd naar haar.”
Lol met de kids
De kinderen doen bij het lezen volop mee. De puzzels op de kalender worden fanatiek opgelost. “Sommige zijn makkelijk, sommige moeilijk,” zegt Lisalotte. Ook de opdrachten zetten aan tot gesprek: “Maandag ging het over mensen die alleen in de kerk zitten,” herinnert Jonathan zich. “We bedachten iemand die vaak alleen zit… en wie was dat ook alweer?” De kinderen grinniken: “De dominee!”
Ook de cartoons vallen goed in de smaak. “Om de plaatjes moeten ze regelmatig hard lachen,” vertelt Janneke. “Zoals eentje over dat iemand rust neemt en dan lui op de bank ligt. Of welke was het laatst?” “De barbecue!” roept Manoah. “Ja, inderdaad, de barbecue met het geurige offer.”
Soms leveren de opdrachten ook grappige momenten op. “We deden een opdracht over vertrouwen,” vertelt Janneke. “We moesten iemand met een blinddoek begeleiden. Dat hebben we toen gedaan bij opa en oma in de straat. De kinderen moesten papa en mama begeleiden van stoep naar stoep. Maar toen vergat één van de kinderen te zeggen dat het stoepje er al was – “en papa viel bijna om!” schatert Manoah.
Soms is er geen tijd voor de opdrachten. Janneke: “We lezen vaak ’s avonds, dus er is niet altijd tijd voor. We bespreken ze wel altijd, en proberen de koppeling te maken met wat je hebt besproken. De vragen die erbij staan helpen daar wel bij.”
Samen sparen
Naast het lezen van de veertigdagenkalender, sparen ze ook samen met het spaarpotje dat bij de kalender inzit. Het Tearfund spaarpotje is al aardig vol. “We doen er vier muntjes per keer in”, zegt Janneke. “Het gaat dus best snel, want het zijn veel kleine muntjes.”
Bewustwording in gewone momenten
Wat ze mooi vonden aan de kalender van dit jaar? Janneke: “Wat ik dit jaar een eyeopener vind, was het thema ‘offeren’. Dat je kunt nadenken over wat dat nu nog betekent.” Jonathan knikt: “Het thema ‘offeren’ staat best ver van onze belevingswereld. Ik bedoel… het ruikt waarschijnlijk niet best, zo’n geofferd dier. Maar ook in deze offers zitten lessen voor nu. Het is verfrissend om daar eens over na te denken.” “Als gezin hebben we het daar ook wel veel over gehad,” vult Janneke aan.
Deze kalender helpt om vanuit het positieve verschil te maken.
Impact op het dagelijks leven
Heeft de kalender hun gezinsleven veranderd? “Niet radicaal, omdat we de kinderen proberen en willen betrekken, in het bewust keuzes maken” geeft Jonathan toe. “Het zit wel in onze dagelijkse gewoontes. Het geloof bepaalt hoe we het leven vormgeven, welke keuzes we maken. Bijvoorbeeld dat we omzien naar ouderen, zwaaien naar ouderen. Het doortrekt ons gezinsleven. Maar door de kalender sta je daar wel weer extra bij stil.”
Janneke vult aan: “We proberen ze bijvoorbeeld ook mee te geven dat de wereld niet gelijk is. Lisalotte bidt bijvoorbeeld ook heel vaak dat mensen geen honger meer hoeven te hebben of dat het vrede zal zijn. Dus dat zijn wel aspecten die we belangrijk vinden om mee te geven. Maar het kan soms best zoeken zijn hoe je de kinderen op hun niveau iets meegeeft zonder dat de wereld een boze buitenwereld wordt. Deze kalender helpt daar wel bij, om vanuit het positieve verschil te maken.”
Wil je als gezin meer stilstaan bij thema’s als armoede of onrecht? Of wil je je kinderen meer leren over landen in de wereld? Word Wereldgezin bij Tearfund!
