
Goed voor jezelf zorgen is de basis om ook goed voor anderen te kunnen zorgen. Komola uit Bangladesh ontdekte de waarde daarvan. Door zelf te groeien, helpt ze anderen om hetzelfde te doen.
Komola groeit op in een dorp in Bangladesh: “Het gezin waar ik uit kom, worstelde met armoede. Ik kon daardoor niet naar school. Toen ik zestien was, werd mijn huwelijk geregeld met een man uit het hetzelfde dorp en ook hij had het niet breed. We leefden van dag tot dag.” De situatie bracht veel stress en spanningen met zich mee. “Ik had vaak onenigheid met mensen om mij heen, familie en ook buren.” zegt Komola daar zelf over.
Tearfund werkt via de kerk in het gebied waar Komola woont om de situatie van armoede te verbeteren. Tijdens een training hoorde Komola woorden die haar diep raakten: “Als je jezelf niet verandert, kun je je gemeenschap niet veranderen. Je kunt zelfs je eigen familie niet veranderen.” Deze woorden bleven in haar gedachten hangen.
Komola vertelt: “Voordat dit project via de kerk startte, leefde ik niet echt een spiritueel leven. Ik was vooral bezig met overleven. Maar door de bijbelstudiegroep waar ik lid van werd, begon ik langzaam anders te kijken naar mijn rol in de gemeenschap. Ik begon met kleine stappen, zoals bidden met mijn gezin en deelnemen aan activiteiten in de kerk. Uiteindelijk gaf dit me de kracht en kennis om anderen te helpen en grotere projecten te leiden.”
Door te werken aan zichzelf, groeit Komola uit tot een belangrijke leider in haar gemeenschap. Ze helpt samen met de bijbelstudiegroep bij het herstellen van wegen na een cycloon en maakt zich hard voor het voorkomen van geweld tegen vrouwen en het uithuwelijken van minderjarige meisjes.
God werkt niet altijd direct; Hij werkt door iemand heen. Misschien ben ik dat ook wel.
Komola: “De trainingen via de kerk hebben me moed gegeven. Ik heb geleerd hoe ik met andere mensen kan praten en omgaan. Er is hier veel discriminatie tussen mannen en vrouwen. Kindhuwelijken komen voor en vrouwen ondervinden veel obstakels binnen de familie en de samenleving. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, maar ik ben al heel dankbaar voor wat ik tot nu toe heb geleerd.
Komola’s inzet heeft de gemeenschap dichter bij elkaar gebracht. Haar werk gaat niet onopgemerkt en ze ontving zelfs publieke erkenning van de overheid. Nu overlegt ze regelmatig met de overheid over rampenbeheer, terwijl ze zich blijft inzetten voor betere leefomstandigheden in haar rampgevoelige regio.
Komola gaat daarin steeds weer terug naar God: “’s Ochtends, tijdens het ontbijt, bid ik tot God of Hij mij de kracht wil geven om mensen te helpen zonder enig eigenbelang. Ik geloof dat God mij deze verantwoordelijkheid heeft gegeven. God werkt niet altijd direct; Hij werkt door iemand heen. Misschien ben ik dat ook wel.”
Komola’s verhaal is geen verhaal van perfectie. “We zijn zelf nog steeds niet rijk. Maar ik doe mijn best op mijn eigen manier,” zegt Komola. “Ik denk dat ik met het kleine beetje werk dat ik heb gedaan, op zijn minst een bijdrage heb geleverd aan het welzijn van de samenleving. Ik wil op deze manier blijven werken.”
“We slagen niet altijd. Er is succes, falen, misbruik van mensen, maar ook hun liefde. Je kunt niet iedereen tegelijk gelukkig maken. Als je iets doet, zullen sommigen het goed vinden en anderen niet. Als je werkt, maak je fouten, en als je fouten maakt, moet je ze corrigeren. Op deze manier proberen we ons stap voor stap te verbeteren.”