Simone Verbree (34): ‘Kerk ben je zeven dagen per week, niet alleen op zondag’

Toen Simone Verbree (34) en haar man uit Utrecht verhuisden, zochten ze een kerk in hun nieuwe woonplaats. Samen met hun twee dochters (3 en 1) is het stel nu lid van Geloof in IJsselstein, een lokale en betrokken kerk die zich inzet voor de stad. Simone is actief betrokken als kernteamlid en huiskringleider. Daarnaast zingt ze af en toe mee in de band en past ze regelmatig op in de crèche op zondag. Haar kerk telt zo’n 150 leden en is van oorsprong ontstaan als pioniersgemeente vanuit de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt.

Hoe zou je jouw kerk omschrijven? 

‘We zijn een hele lokale kerk. Vrijwel alle leden wonen hier in de stad. Bij Geloof in IJsselstein komen verschillende mensen; niet iedereen is hetzelfde. Er zijn meer jonge gezinnen dan ouderen. Veel mensen hebben hun leven op orde, maar er zijn ook mensen met psychische nood. We zijn als gemeente heel betrokken, bij elkaar en bij de buurt. Dat is het makkelijkst als je woont op de plek waar je naar de kerk gaat. Dan ken je de mensen, en kom je op de plekken waar stadsgenoten zijn. De eerste zondag van de maand is onze Zondag voor de Stad. Dan proberen we iets te doen voor de omgeving. Dat vraagt veel voorbereidingstijd en je hebt de juiste contacten nodig. Daarom lukt het niet altijd, maar het is wel onze wens. We gaan bijvoorbeeld weleens naar een verzorgingstehuis of zorginstelling om lunch te verzorgen of pannenkoeken te bakken samen met cliënten. We proberen met dit soort activiteiten zoveel mogelijk aan te sluiten bij wat er al is. Ik geloof dat je als christen niet alleen voor jezelf op aarde bent, maar ook voor de ander.’ 

Waarom vind je het belangrijk om actief betrokken te zijn bij een kerk? 

‘Vanuit mijn opvoeding heb ik een groot plichtsbesef. Als ik ergens lid ben, wil ik me daar ook voor inzetten. Maar ik doe wel wat bij me past. Voor mijn gevoel kost wat ik doe in de kerk niet zoveel tijd. Ik heb er de mogelijkheid en energie voor en doe het vooral omdat ik het leuk vind. Anders houd je het niet vol. Een paar jaar geleden zijn we van Utrecht naar IJsselstein verhuisd. Mijn man en ik werken allebei in Utrecht, waardoor we ons beseften dat een deel van ons leven nog daar ligt. Daarom wilden we heel graag een kerk in onze eigen woonplaats. Anders bouw je er niets op. We hebben bij verschillende kerken gekeken, maar deze sprak het meest aan. Ik hou er wel van als het meteen duidelijk is wat een kerk gelooft en doet. Mijn man was in die periode nog een beetje zoekende en wilde niet dat alles volledig vastzit in een bepaalde structuur. Geloof in IJsselstein is een mooie combinatie van wat we zochten. Deze kerk past goed bij ons.’ 

Waarom voel jij je zo thuis op deze plek? 

‘Het is een combinatie van factoren. Ik voel me thuis bij de mensen die ook betrokken zijn. De grootte van onze kerk is voor mij goed genoeg. In een megakerk kom ik niet tot mijn recht. Ik vind het een fijn idee dat ik mensen doordeweeks ook kan tegenkomen. De sfeer is goed en ik kan er mezelf zijn. Ik denk dat iedereen dat op zijn eigen manier ervaart. Er zijn niet alleen maar mensen zoals ik. Er zijn genoeg mensen die liever gewoon achteraan op een stoel zitten en aanschouwen. Dat is ook prima. Het is allemaal niet zo strak georganiseerd dat de koster je een lege stoel vooraan aanwijst als je te laat komt. We proberen gastvrij te zijn en nieuwe mensen welkom te laten voelen. Daar probeer ik extra op te letten als kernteamlid.’ 

Hoe is jullie kerk actief in de samenleving? 

‘We organiseren verschillende activiteiten waarbij we aansluiten bij wat er al is. We zijn ooit bijvoorbeeld gestart met Eetsaam, waarbij mensen met een kleine beurs die eenzaam zijn om de twee weken samen kunnen eten voor 2 euro. Er wordt dan door vrijwilligers voor hen gekookt. Elke vrijdagochtend is er een koffiemoment voor mensen die daar behoefte aan hebben. Inmiddels wordt dat ook door vrijwilligers uit andere kerken gedragen. Dat het ooit vanuit Geloof in IJsselstein is geïnitieerd, betekent niet dat het van ons is of hoeft te blijven. Het is juist fijn dat iedereen kan aanhaken. We organiseren ook weleens losse acties, bijvoorbeeld rond Sinterklaas. Daarbij hebben we vorig jaar samengewerkt met Stichting Buurtgezinnen, en kregen we geld van de gemeente en een fonds waarmee we sinterklaascadeautjes konden kopen bij een lokale speelgoedwinkel. Ondanks dat het eenmalig is, heeft het grote impact op de mensen die eraan deelnemen.’ 

Wat betekent de kerk voor jou persoonlijk? 

‘Ik heb een kerk nodig - en dan eigenlijk vooral de mensen – om samen te komen en in verbinding met God te staan. Dat kan ik niet in m’n eentje. De rituelen van een kerkdienst helpen mij om de dingen in de rest van de week te kunnen doen. Het hangt heel erg met elkaar samen. Ik zou niet alleen de doordeweekse activiteiten kunnen doen, maar ook niet alleen de zondag. Voor mij is de kerk ook die verbinding. Het geeft energie. Ik denk niet dat ik ooit zonder een kerk zou kunnen.’  

Wat zou je andere kerken willen geven als tip? 

‘Als je missionair wil zijn, dan zou mijn tip zijn om vooral niet zelf iets te organiseren. Probeer juist aan te sluiten bij wat er al is, want er wordt al zoveel gedaan en georganiseerd. Ga daar maar gewoon als christen bij staan, in plaats van dat je als christelijk clubje mensen weer iets nieuws gaat organiseren waar ongelovigen naartoe moeten. Het is heel makkelijk om mensen bij jou thuis uit te nodigen, maar het is veel ongemakkelijker om naar iemand anders te gaan voor een kop koffie. Als jij die drempel zelf al hoog vindt, dan vindt de ander die drempel om bij jou langs te gaan waarschijnlijk ook heel hoog. Kerk ben je zeven dagen per week, niet alleen op zondag. Wat je doordeweeks doet voor de kerk is net zo waardevol als wat je op zondag doet. Zondag is niet het middelpunt. Het is heel belangrijk, maar niet al je energie moet alleen maar daarnaartoe gaan.’ 

Waarom ben je trots op je kerk? 

‘Ik ben heel erg blij en dankbaar dat ik onderdeel mag zijn van deze groep mensen en dat we samen mogen zoeken naar hoe we ons leven kunnen vormgeven. Dat doen we bijvoorbeeld in gesprekken, maar ook tijdens huiskring. We proberen als kerk met elkaar te zoeken hoe we actief kunnen zijn in IJsselstein. Daarbij zoeken we ook de samenwerking met andere kerken op. Die drijfveer hebben we echt als gemeente. Dat maakt me wel trots. We streven met z’n allen hetzelfde na.’