
Het thema van de veertigdagenkalender 2025 was ‘Omzien’. Wat hebben we in die veertig dagen geleerd? Welke lessen kunnen we daar uit trekken hoe om te zien?
In de eerste week van de kalender zoomden we in op omzien naar jezelf. Het verhaal van Komola uit Bangladesh was een prachtig voorbeeld hoe dat werkt:
Komola groeide op in armoede en trouwde op jonge leeftijd. Haar leven werd gekenmerkt door zorgen, spanningen en weinig hoop. Tot ze in haar kerk een training van Tearfund volgde, en hoorde: “Als je jezelf niet verandert, kun je je gemeenschap niet veranderen.” Die woorden zetten iets in haar in beweging. Ze begon kleine stappen te zetten: ze ging met haar gezin bidden, merkte dat ze anders naar zichzelf ging kijken en dat anderen ook anders naar haar begonnen te kijken. Komola groeide zo uit tot een belangrijke leider in haar gemeenschap.
God werkt niet altijd direct; Hij werkt door iemand heen. Misschien ben ik dat wel.
Het verhaal van Komola laat zien hoe persoonlijke verandering kan leiden tot verandering in een hele gemeenschap. Tearfund ondersteunt kerken en gemeenschappen om mensen te helpen opstaan uit uitzichtloosheid. Als iemand zichzelf leert waarderen en durft te veranderen, werkt dat door: in gezinnen, dorpen en uiteindelijk in de samenleving. Zo ontstaat duurzame verandering van binnenuit.
De tweede week stond in het teken van gezonde families en gezinnen: de plekken waar mensen direct met elkaar samenleven. En de basis waar kinderen gezond opgroeien. Dus wat geef je je kinderen mee? En hoe kun je met je gezin naar anderen omzien?
We deelden zeven manieren om dat te doen. Van bidden tot het maken van je eigen ‘noodfonds’. Van bewuster leven tot om je heen kijken.
In de derde week keken we naar de relaties binnen je eigen kerk. Want als de relaties in de kerk gezond zijn, ontstaat er een gezonde kerk: een krachtig lichaam van Christus! Dit maakt ons bij Tearfund echt enthousiast.
We horen veel verhalen over kerken die krachtig te werk gaan. Die zo hun missie als kerk invullen. Zo ook kerken in Libanon. In oktober 2024 kwam er door toenemend geweld in de regio een vluchtelingenstroom op gang. We ontvingen bij Tearfund een noodkreet van kerken die graag noodhulp wilden bieden.
De spullen die we uitdelen zijn niet van ons, het zijn geschenken van God aan ons om jou te dienen.
We ondersteunden deze kerk met noodhulpartikelen. Het is voor ons een krachtig voorbeeld hoe wij ook hier in Nederland ons zouden kunnen opstellen: samen er zijn voor de mensen om ons heen.
De vierde week keken we naar de maatschappij. Hoe kun je er zijn voor de mensen in je buurt of wijk? De inspiratie vonden we bij Paul en Ida uit Apeldoorn. Twee keer per maand koken ze voor dak- en thuislozen.
Het mooiste dat je aan je medemens kan geven is tijd. Dan geef je in feite iets van jezelf.
Ida: “Door hier een paar uur per maand te zijn, ontdekte ik een deel van onze samenleving die ik anders misschien niet zo goed had leren kennen. Een paar verkeerde afslagen in je leven en je staat aan de andere kant van de bakfiets. Dat kan ons ook overkomen hè?” Hiermee refereert ze naar de bakfiets waar vanuit iedere vrijdag soep wordt uitgedeeld.
In de week voor de lijdensweek keken we tot slot naar omzien naar de schepping. De aarde die we gekregen hebben mogen we als mens goed verzorgen. Maar hoe kun je daar nou vanuit hoop en vreugde voor zorgen? Want het klimaatdebat in Nederland is vaak vol schuld en uitzichtloosheid.
Juist de kerk kan komen met een hoopvolle boodschap.
Volgens voorganger Theodoor Meedendorp kan de kerk hier een belangrijke rol in spelen.
Lees in dit artikel hoe, en wat de Bijbel ons hierover vertelt »