Het is bijna Kerst, het feest van de geboorte van Jezus komt steeds dichterbij. Voor velen betekent deze tijd ook een periode van drukte, niet in de laatste plaats voor voorgangers en kerkelijk werkers. Maar hoe is dat in Syrië? Wij spraken George*, voorganger van een kerk in Damascus en voorzitter van een genootschap van 17 verschillende kerken in Syrië. Welke rol heeft de kerk in een plek dat getroffen is door oorlog en wat betekent kerst?
Je bent in Syrië al snel op jezelf en op je gezin aangewezen.
‘De kerk richt zich op de geestelijke groei van haar leden, maar zijn we ervan overtuigd dat ons geloof ook zichtbaar moet zijn in onze omgeving. Wij vinden het als kerk belangrijk om ook zorg te dragen voor weduwen en families die het moeilijk hebben. Simpelweg omdat we als kerk die verantwoordelijkheid hebben. Er is hier in Syrië amper een sociaal vangnet en op steun van de overheid kan men helaas niet rekenen. Je bent al snel op jezelf en op je gezin aangewezen. Het verhaal over de barmhartige Samaritaan laat heel goed zien waarom het zo belangrijk is om naar de mensen die op je pad komen om te zien. En dan niet naar de mensen die alles al op een rijtje hebben. Nee, juist naar de mensen die gebroken zijn, naar mensen die lijden.
'Binnen onze kerk in Damascus zijn er 14 teams actief die regelmatig huisbezoeken brengen. Tijdens zo’n huisbezoek wordt er gekeken naar de hulpvraag van families. Wat hebben ze nodig? Waar worstelen ze mee? De families zijn vaak lange tijd op de vlucht geweest en hebben met verschillende trauma’s te maken. Vaak volgt er uit deze gesprekken een verwijzing naar professionals op het gebied van mentale gezondheid. In januari starten we met een nieuw project: het opzetten van een community center, een centrum waar gevluchte families op verschillende manieren ondersteuning zal worden geboden.'
‘Eigenlijk zetten we hiermee niks nieuws op touw. De kerk is een plaats waar het werk waar Jezus mee begon, wordt voortgezet. We gaan door met dat wat Hij al deed toen Hij op aarde rond liep. En dat werk kunnen we doen door de kracht van Heilige Geest. De kerk representeert hiermee het beeld van God aan de rest van de gemeenschap.’
Ons humanitaire werk is onvoorwaardelijk.
‘Veel mensen bewonderen het werk dat wij doen. We ontvangen veel waardering. Er zijn zelfs mensen die zich nu zélf christen noemen, terwijl ze voorheen niet veel met het geloof te maken wilden hebben. Deze mensen hebben ervaren wat het is om onvoorwaardelijke liefde te ontvangen.
We hebben nooit geprobeerd om in ons werk mensen aan onze kant te krijgen. Er zijn duizenden families die we helpen en deze families reageren zeker niet altijd op de manier die we hadden gehoopt, maar dat verandert ons werk niet. Ons humanitaire werk is onvoorwaardelijk. Alles wat we kunnen doen als kerk, dat doen we. Ongeacht wat we ervoor terug krijgen.’
Ook gevluchte families verdienen de warmte en liefde die komt met kerst.
‘Jezus werd als vluchteling geboren te midden van een grote chaos. Een chaos die misschien wel vergelijkbaar is of zelfs erger is dan de onze. Het was een tijd van politieke onrust en bloedvergieten. Een duistere tijd. Maar wat ik zo mooi vind in het kerstverhaal is dat het niemand weerhield om te vieren. De engelen zongen vol vreugde, ze hielden zich niet in. In onze kerk zijn er drie koren druk bezig met de voorbereidingen voor de grote kerstviering.
Tegelijk gaat ons humanitair werk deze periode gewoon door. Veel gevluchte families die in Damascus terecht zijn gekomen, wonen in panden die niet afgebouwd zijn. Vaak zelfs zonder ramen. Hierdoor is het er erg koud, zeker in deze winterperiode.
We maken ons grote zorgen over de families en de vele kinderen die hier wonen. Regelmatig gaan we er dan ook met onze team langs. Laatst hebben we er warme jassen en stevige en schoenen gebracht en uitgedeeld. Inmiddels hebben we al zo'n 1.200 mensen kunnen helpen. Daar ben ik erg dankbaar voor! Ook zij verdienen letterlijk de warmte en liefde die komt met kerst.'
`In Jesaja 9 staat dit bijzonder verwoord: ‘Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen.’ Dat is precies hoe wij kerst ervaren en dat is hoop. Ik denk dat veel mensen in Damascus zich heel goed kunnen inleven in het verhaal van kerst. Ze snappen écht wat er is gebeurd.’
* George is een schuilnaam. De echte naam is bij Tearfund bekend.
Beeld: Shutterstock
Kerst: het licht van feest en vrede. Maar hoeveel kans heeft die vrede als je wordt overspoeld door verdriet en angst? Als het oorlog is in je hoofd en in je hart? In landen als Irak, Syrië en Afghanistan hebben oorlog en geweld gezorgd voor een grote crisis. Gezinnen zijn verscheurd, vaders zijn omgekomen en moeders en kinderen zijn getraumatiseerd. Vooral vaderloze gezinnen zijn erg kwetsbaar doordat het inkomen is weggevallen. Deze kerst wil Tearfund 500 oorlogsweduwe helpen met traumaverwerking. Door te rouwen, verdriet een plek te geven en een nieuwe start te maken, krijgen oorlogsweduwen weer hoop voor de toekomst. Help jij mee?