Samen met Elbert Smelt en Pearl Jozefzoon gebruikt Jurjen ten Brinke zijn stem om aandacht te vragen voor de vredestichters van Congo. Hij vertelt het verhaal van Jonas, een Tearfund-medewerker die werkte op één van die plekken op de wereld waar de nood het grootst is en dat met zijn leven moest bekopen.
‘Ik vind het heel bijzonder dat iemand weet welke risico’s hij loopt en dan toch aanwezig wil zijn op de plek waar zo’n grote nood is. Een goed mens, die een vredestichter wil zijn, wordt om het leven gebracht… Dat is intens, dat is heel heftig. Als het puntje bij paaltje komt en je de keuze moet maken om hulp te verlenen met het besef dat het je eigen leven kan kosten, dan zullen veel mensen zeggen: dat is voor mij de grens. Maar Jonas ging juist door. Niet uit roekeloosheid, maar vanuit het verlangen het goede te doen.’
‘Ja, ik woon al een jaar of twintig in Amsterdam. Dat is voor ons wel een offer geweest. Niet zozeer voor mij persoonlijk, maar voor mijn gezin deels wel. Gelukkig weten we ons met elkaar geroepen en dat maakt dat we het volhouden. In onze zeer diverse kerk is er altijd wel iets aan de hand. Je wordt bijvoorbeeld op oudejaarsavond bij de gourmet weggeroepen omdat mensen het leven niet meer zien zitten. Ik kan daar zielig over doen of ik kan zeggen: ‘Wat een voorrecht dat God mij waardig acht om dit te mogen doen’. Is dat een offer? Ja, soms wel. Er zijn van die momenten dat ik me slaaf van Jezus Christus en slaaf van iedereen voel. Elke keer weer dienen, steeds maar iets incasseren, weer opnieuw vergeven… Maar als ik als een soort rechthebbende figuur ging rondlopen in de stad en in mijn werk, dan zou ik het niet volhouden. Dus er moét ook een houding van dienstbaarheid zijn. Een verlangen om net zoals Jezus te willen dienen.’
We hebben opnieuw het lef om aandacht te vragen voor iets dat zich afspeelt buiten het oog van de camera.
‘Congo is een plek waar zoveel geweld is, maar waarvan je nauwelijks iets hoort via het nieuws. Ik wil daar aandacht voor vragen uit respect, waardering en bewondering voor wat de vredestichters hier doen. Ik waardeer het heel erg dat Tearfund opnieuw het lef heeft om aandacht te vragen voor iets dat zich afspeelt buiten het oog van de camera. Het gaat in de kern over individuele mensen die lijden en het waard zijn om gehoord te worden. Simpelweg omdat ze gemaakt zijn naar het beeld van God, net als jij en ik.’
Psst... Ben je geïnteresseerd in meer verhalen over moedige vredestichters in de Democratische Republiek Congo? Ontdek onze andere inspirerende portretten van hoop en verzoening. Lees bijvoorbeeld: