Rolinka zat elke donderdag in het park: 'Laat me maar zien hoe ik van betekenis kan zijn'

Op een bankje zitten in het park als stageopdracht, is dat niet een beetje vreemd?

`Ja. Toen ik het mijn man vertelde dat ik dat ging doen, vond hij het in eerste instantie ook een heel raar idee. Hij zei: ‘Je doet niets, je zit dan maar. Zitten kan iedereen, moet je niet iets doén voor je studie? Trouwens, mensen denken straks nog dat je niet goed wijs bent of problemen hebt.’ Op het eerste oog was het misschien wat vreemd, maar het doel was om de waarde te ontdekken van iets dat iedereen kan. Je moet trouwens niet denken dat ik het gemakkelijk vond om te doen, ik ging liever ook praktisch aan de slag. Maar mijn doel was om te leren om er gewoon te zijn.’

Hoe was die eerste donderdag?

`Misschien ken je dat gevoel: Je wilt je inzetten voor de mensen om je heen, je wilt van betekenis zijn. Je weet echter niet hoe. Of je hebt wel een idee, maar je weet niet waar je moet beginnen. Zo was dat ook die eerste ochtend. Het was een koude dag toen ik op een bankje ging zitten. Ik vond het spannend en het voelde echt raar om daar zomaar te zitten en niets te doen. Het was ook erg rustig in het park.

Gedurende die uren dat ik er zat, zag ik mensen wandelen en fietsen, vlak voor mij langs of iets verder weg. Het viel me op dat nauwelijks iemand aandacht aan mij besteedde. Een enkeling knikt me toe. Sommigen, die hun hond uitlaten, gunden me een blik.’

En daar bleef het dus bij?

`Ik dacht dat mensen niet echt te wachten zaten op een praatje, maar daar kwam verandering in. Op een gegeven moment kwam er een sjofel geklede man mijn kant op lopen en in het voorbijgaan keek hij mij aan en groette. Dit kleine moment veranderde me en ik besloot toen om zelf ook de mensen aan te gaan kijken en te groeten. Ik had gebeden: `Hier ben ik Heer. Laat mij maar zien hoe ik van betekenis kan zijn voor iemand.’ En het was alsof ik antwoord op mijn vraag had gekregen.’

Je hebt uiteindelijk  12 donderdagen op een bankje gezeten. In hoeverre hebben die ervaringen en je ontmoetingen met mensen je blijvend veranderd?

`Wat ik van al die ervaringen heb meegenomen, en wat mij ook zeker veranderd heeft, is dat het niet gaat om wat je doet. Het gaat om het er zijn. Er zijn begint met bewust tijd hebben of maken voor de ander, zonder een dubbele agenda. Daarom ook geen kopje koffie aanbieden.  Gewoon de ander zien en aandacht geven. Aansluiten bij waar hij of zij mee bezig is. En tenslotte gewoon luisteren, vragen stellen en een bemoediging meegeven. Ik heb mogen ontdekken dat ik op deze manier iets heb mogen betekenen voor de ander. Dat is met beide benen in de buurt.’

Beeld: Pexels