Jonge Oegandese meiden die weinig onderwijs hebben gehad en in de buurt van de grote stad Kampala wonen, lopen groot risico om achtergesteld en seksueel uitgebuit te worden. Door structurele armoede zijn zij kwetsbaar en belanden ze soms noodgedwongen in de straatprostitutie.
Jonge meiden in Kampala, Oeganda, staan noodgedwongen langs de weg. Ze zien geen andere optie dan hun lichaam te verkopen. In Oeganda leeft een groot deel van de bevolking in grote armoede. Veel jongeren belanden daarom op straat. Om te overleven doen ze alles om geld te verdienen.
‘De meisjes werken hier onder zeer gevaarlijke omstandigheden. Er is geweld. Voor de mensen voor wie zij werken, zijn ze niet meer dan gebruiksartikelen. Je koopt zo’n meisje zoals je een flesje water in de winkel koopt,’ vertelt Annette Kirabira. Voor de jonge prostituees op de straten van Kampala is zij een baken van licht. Zij geeft leiding aan een lokale organisatie die door Tearfund wordt ondersteund. Annette zet zich met hart en ziel in om deze meiden een betere toekomst te geven. ‘De ene keer voelt het alsof het allemaal hopeloos is. De andere keer overheerst het besef dat elk meisje of vrouw die je helpt een extra leven is waarin je het verschil maakt.'
Ooit begon Annette, samen met vrouwen van haar Bijbelstudiegroep, met de zorg voor één meisje. En zo vond Annette haar roeping. Door de jaren heen heeft zij met haar organisatie vele prostituees geholpen. Het zijn meiden die uitgebuit worden, mishandeld en vernederd en die nergens anders terecht kunnen. Peruth is één van hen. Ze vertelt: ‘Ik vind prostitutie iets verschrikkelijks. Ik ben er absoluut niet trots op. Maar ik heb geld nodig om voor m’n kinderen te kunnen zorgen.’
Annette is als een moeder voor de meiden. Via een inloophuis geeft ze hen een plek om te wonen en weer plezier te hebben. Ook krijgen de meiden weerbaarheidstraining en hulp bij het verwerken van hun trauma’s. En om later op eigen benen te kunnen staan, mogen ze naar school om een vak te leren. Zo kunnen ze bijvoorbeeld kapper worden. ‘We proberen ze een vak te leren waarmee zij hun eigen inkomen kunnen genereren. Dit is een vak dat je ook zonder eigen zaak kunt uitoefenen. Klanten kunnen bij jou thuis langskomen, of jij ben hen thuis. Je kunt er echt goed mee verdienen.’
Als ik zie hoe beschadigd ze zijn, breekt m’n hart
Nakitto (25) is ook één van de vrouwen die werd opgevangen in het inloophuis. Ze heeft een bijzonder zware jeugd gehad. Al op jonge leeftijd werd Nakitto door haar vriendje fysiek misbruikt. Na wat omzwervingen kwam ze in Kampala terecht, waar ze een baantje kreeg in een bar. Al snel ontdekte ze dat deze bar werd gebruikt als bordeel. Onder dwang van de bareigenaar kwam Nakitto in de prostitutie terecht. Na drie jaar werd ze op straat gezet, omdat ze zwanger bleek. Na de geboorte van haar eerste kindje, besloot Nakitto opnieuw haar lichaam te verkopen, uit pure wanhoop om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien. Een ontmoeting met een collega van Annette betekende een keerpunt voor haar.
Nakitto krijgt onder meer psychosociale zorg waardoor ze heeft geleerd hoe ze met haar trauma’s om moest gaan. Daarnaast volgde ze een training in hoe ze haar eigen onderneming kan opstarten waarmee ze in haar levensonderhoud kan voorzien. Nakitto is begonnen met de verkoop van bananen langs de weg en daarnaast heeft ze een kleine crèche, waar ze de zorg van baby’s op zich neemt. Met deze werkzaamheden lukt het haar om in het levensonderhoud van haar gezin te zorgen.
Annette: ‘Als ik zie hoe beschadigd deze meiden zijn, breekt dat echt m’n hart. Hoe zit dat dan wel niet met God die iedereen ziet die om hulp schreeuwt? Dat motiveert me om steeds weer gehoor te geven aan nog een extra noodkreet. Om er ook te zijn voor die ene vrouw of dat ene meisje dat zich wanhopig afvraagt of God zich überhaupt om haar bekommert. Wij zijn dan Zijn handen en voeten die naar zo iemand toe gaan, want Hij hoort elke noodkreet.’