Afbeelding
Blog
17 maart 2023
Waarom Jurjen zo blij was met het telefoontje van die ambtenaar
Onze ambassadeur Jurjen kreeg als voorganger van 'Hoop voor Noord' in Amsterdam een telefoontje van een invloedrijke ambtenaar. Het zette hem stil bij de rol van de lokale kerk. "Dat kan een eenzame positie zijn."
Misschien herken je het wel: je doet ontzettend je best in je kerk of gemeente. Je zit in allerlei commissies, organiseert je een slag in de rondte en bedenkt het ene na het andere idee. Allemaal om je kerk levendig en relevant te houden. Maar het voelt soms als trekken aan een dood paard. Meer lege stoelen dan je lief is, minder respons dan je zou willen.
Hoopgevend
Als voorganger herken ik dit gevoel. Maar laat me je hoop geven: de kerk (en dus ook jouw kerk of gemeente) is belangrijker dan ooit! In dit verband moet ik altijd denken aan een telefoontje dat ik ooit kreeg.
De telefoon rinkelde en ik had een invloedrijke ambtenaar aan de lijn. ‘Luister eens, we willen nu ook een buurtcomité opzetten in de Vogelbuurt. Het is zoals je weet een pittige wijk. Nu vroegen wij ons af: hebben jullie daar ook leden van je kerk wonen? Want in de Banne en in de Bloemenbuurt leveren jullie ook kernfiguren voor het buurtcomité.’
Een van de mooiste complimenten van de afgelopen 17 jaar
Betrouwbaar en betrokken
Ik beschouw het nog steeds als één van de mooiste complimenten van de afgelopen zeventien jaar kerkplanting in Amsterdam-Noord: dat de overheid je belt met de vraag of je van die fijne, betrouwbare, betrokken mensen kunt leveren voor het buurtcomité…
Wethouder op zondag
Iets soortgelijks gebeurde er toen de lokale wethouder maar eens op zondag langs kwam. Hij hoorde zo vaak de naam van onze kerk langskomen in allerlei geledingen, dat hij met eigen ogen wilde zien wat daar gebeurde. Op een zondag kwam hij binnen, en hoewel hij achteraf zei ‘echt niet gelovig te zijn’, ontstond er een mooi gesprek.
Klopt, zei ik, en het kost je niks
Elke week?
‘Doen jullie dit (de samenkomst) elke week?’ vroeg hij. Ik antwoordde bevestigend. Hij keek om zich heen naar al die na-de-samenkomst-koffie-drinkende-mensen en zei: ‘Dit is echt mooi man. Zo divers. Zo verschillend. En toch zo één. Ik geef geregeld 750 euro subsidie aan een straat zodat er 50 mensen eens per jaar samen gaan barbecueën, dat is goed voor de verbinding. En jullie doen dit met een paar honderd mensen elke week!?’ ‘Klopt’, zei ik. ‘En het kost je niks.’
Dat was een inkoppertje natuurlijk. We kregen een mooi gesprek over wát de verbinding tussen al die mensen dan eigenlijk was. Ik legde uit dat er geen ‘wat’ was, maar een ‘Wie’. Namelijk: God.
Geen professionals, wel kenners
Als je beleidsmakers hoort zeggen: ‘zij zitten in de haarvaten van de samenleving’, dan gaat het vaak over een buurthuis, een stichting, een kerk of een moskee. In de politiek en sociologie worden dat informele netwerken genoemd: je kunt er relatief gemakkelijk bij betrokken raken, ze werken met vrijwilligers (en hebben geen 9.00-17.00 mentaliteit), ze leven in en maken onderdeel uit van de buurt of cultuur die ze vertegenwoordigen en zijn daarmee ‘kenners’, al zijn ze geen ‘professional’.
Cement of olie
Zelf vergelijk ik het vaak met cement, of olie. Iedereen weet dat de bakstenen ertoe doen, of de motor van een auto. Maar óm die bakstenen aan elkaar te verbinden, óm de motor te laten draaien, heb je cement of olie nodig. In die zin is het onmisbaar en ben je onverstandig als je ze in je beleidsvorming rechts laat liggen.
Gelukkig is ook op het ministerie het licht opgegaan
Scheiding kerk en staat
Gelukkig wordt dat steeds meer erkend. Natuurlijk, op de Biblebelt maakten kerken al deel uit van de relaties die de plaatselijke overheid in een woonplaats onderhoud. Maar in de geseculariseerde en stedelijke gebieden was dat niet zo vanzelfsprekend meer.
Ook het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking heeft, tot ongeveer 25 jaar geleden, als beleid gehad dat kerk en staat gescheiden waren. En er dus niet via christelijke ontwikkelingsorganisaties en lokale kerken hulp verleend werd. Gelukkig is ook daar het licht opgegaan en gebeurt dat nu wel. Immers: grote geldstromen via overheden zijn maar wat vaak ten prooi gevallen aan corrupte regeringsfunctionarissen. En ja, hoewel ook levensbeschouwelijke organisaties niet altijd zuiver zijn geweest, is hun betrokkenheid op de omgeving ontzettend groot.
Afbeelding
Jurjen als spreker in jouw kerk?
Wist je dat je Tearfund-ambassadeur Jurjen ten Brinke ook als spreker in jouw kerk of gemeente uit kunt nodigen? Jurjen of een van onze andere sprekers komt jullie graag uitdagen om je wereld dichtbij en ver weg mooier te maken!
Gods Koninkrijk zichtbaar maken
Binnen Tearfund komt vaak de term CCT langs; het is de afkorting van Church and Community Transformation. De gedachte is dat de lokale kerk de context van de betreffende plek kent en ook het beste door heeft wat er nodig is. Tearfund steunt niet persé kerken, maar ziet kerken als ‘agents of transformation’; met andere woorden: degenen die de verandering mogelijk kunnen maken.
Het gaat dan om een ‘verandering’ waar sporen van Gods Koninkrijk zichtbaar worden. Dat mensen (zelf) opstaan uit armoede en onrecht. En de lokale kerk is daarin aanjager. Initiatiefnemer. Voorzitter. En tegelijk ook dienaar. Immers: we willen Jezus volgen. Onze Leidsman, die ook voeten waste. Die de waarheid niet zozeer verkondigde, maar de Waarheid in persoon was en is. Vanuit Hem doen we als kerk wat we te doen hebben.
Tearfund gelooft in de lokale kerk
Eenzame positie
Het is goed om ons te realiseren dat dit een eenzame positie kan zijn. Zoals in het Oude Testament het volk Israël in ballingschap een uitdagende opdracht kreeg: ‘Bid tot de HEER voor de stad waarheen Ik jullie weggevoerd heb en zet je in voor haar voorspoed en vrede, want de voorspoed van de stad is ook jullie voorspoed.’ (Jeremia 29:7).
Tearfund gelooft in de lokale kerk. Dáár wordt gezien waar de nood is die gelenigd moet worden; dáár wordt gewerkt vanuit de diepe overtuiging dat Gods liefde heilzaam is voor álle mensen.
Afbeelding
Kerk & Community
Kerken vormen het hart van ons werk. In binnen- en buitenland werken we met de kerk om verschil te maken, omdat we geloven in de kracht van de kerk.
