Met hun gedeelde liefde voor muziek en lesgeven richtten Thijs Mijnster (32) en Levi Westra (28) in september 2020 Stichting Groev op. Muziek is voor iedereen en door samen muziek te maken willen deze twee helden de wereld toegankelijker en leuker maken voor mensen met een verstandelijke beperking. ‘We hopen dat het woord inclusie op een gegeven moment niet meer nodig is.’
Iedere maandag en dinsdag gaan Thijs en Levi sinds de tweede lockdown met het Groev Liedjes Loket op pad. Ze halen een aantal jongeren op, oefenen ’s ochtends met muziek maken en bezorgen ’s middags met elkaar liedjes bij mensen aan de voordeur. Op de site van Stichting Groev kunnen mensen een liedje bestellen voor iemand (in regio Rotterdam), bijvoorbeeld ter gelegenheid van een verjaardag of om iemand een hart onder de riem te steken. Levi: ’Toen er weer een lockdown werd uitgroepen in december, zagen we onze agenda voor januari zo goed als leegstromen. We hadden net een bedrijfsbus gekocht en wilden niet heel januari stilzitten. Op maandagmiddag bedachten we het idee: je mag dingen bezorgen als bedrijf en dagbesteding moet doorgaan. Zo ontstond het liedjesloket.’
We zien dat muziek de jongeren uit hun schulp kan trekken, en dat ze zichtbaar worden in de maatschappij waar ze normaliter meestal in een hoekje geduwd worden.
‘We moesten snel schakelen, maar door corona hebben we de afgelopen maanden al veel vaker onze strategie bijgeschaafd. Als je er middenin zit voelen dingen heel vanzelfsprekend. Het lijkt niet alsof we hele grote meeslepende dingen doen, maar soms zie je ineens de impact’, vertelt Thijs met een glimlach op zijn gezicht. Levi beaamt dat: ‘Voor mensen met een beperking is het soms best moeilijk om zich sociaal te uiten, maar door middel van muziek kan dat wel. Het kan iemand fantastisch laten voelen en een succeservaring geven. We zien dat muziek de jongeren uit hun schulp kan trekken, en dat ze zichtbaar worden in de maatschappij waar ze normaliter meestal in een hoekje geduwd worden. Het heeft vaak even tijd nodig, maar als je het geduld hebt en de tijd neemt om erin te investeren ontstaat er zoiets moois!’
Dat het niet alleen de jongeren helpt, maar ook mensen een hart onder de riem steekt, is precies waar Thijs en Levi op hoopten. 'Laatst waren we bij iemand en was bijna het hele dorp uitgelopen’, vertelt Thijs. ‘Er gebeurt altijd wel iets dat je niet verwacht, maar het brengt vooral heel veel positiviteit. Mensen bij wie we een liedje bezorgen worden er blij van, en dat zien de jongeren ook. Er ontstaat echt contact.'
Hoewel Stichting Groev pas sinds september 2020 officieel bestaat, is het geen toeval dat Thijs en Levi nu met deze doelgroep werken. Levi: ‘Ik ben eigenlijk per ongeluk met mensen met een beperking gaan werken, als bijbaan. Uiteindelijk vond ik het zo leuk dat ik naast mijn fulltime studie aan het conservatorium twee dagen in de week met hen optrok. Of je nu met je vrienden een potje Mens Erger Je Niet! gaat spelen of met hen... Dat maakt niet uit. Er is op dat moment zoveel gelijkwaardigheid. Toen ik zag dat dit voor hen net zo leuk was als voor mij, wist ik dat ik hier meer mee wilde doen.’
Als klasgenoten aan het conservatorium speelden Thijs en Levi eerder al samen in een band. Ook bij Thijs ontstond er enthousiasme om iets met deze doelgroep te doen. ‘Muziek is voor mij per definitie iets om samen te doen en uit te delen. Ik doe dat zelf ook als dirigent van een seniorenkoor. Je doet het echt met zijn allen, en iedereen heeft zijn plekje en wordt er blij van. Dat zien we ook bij Groev. Deze doelgroep wordt vaak een beetje vergeten, en daarom moet je ze soms wat helpen. Het is goud dat muziek een middel is waardoor zij zich kunnen uiten. Ze kunnen zélf iets uitdelen en zijn van waarde. Laatst kwam een van die gasten naar ons toe en zei: ik heb een leuke dag gehad en ik heb iemand anders blij kunnen maken. Dat proces, hen zien ontdekken, vind ik heel gaaf. We zien ze echt groeien.'
Het zou te gek zijn als we het woord inclusie niet meer nodig hebben, maar dat het normaal is dat iemand met down ook bij bijvoorbeeld de Hema werkt.
Een van de pilaren van Stichting Groev is het betrekken van deze doelgroep in de maatschappij. Daarnaast willen Thijs en Levi het stereotype beeld dat er bestaat doorbreken. Levi: ‘Er wordt wel steeds meer tegen dat stereotype beeld gedaan door bijvoorbeeld TV-programma's, maar dat slaat al snel de andere kant op. Je hebt eigenlijk twee kanten: of mensen vinden het heel spannend en snappen het niet, of ze vinden het heel knuffelbaar en denken dat het alleen maar hartverwarmend is om met deze groep te werken. Het is belangrijk dat dit beeld wordt genormaliseerd. Niets menselijks is deze groep vreemd. Ze hebben net als wij menselijke trekjes, alleen wat extremer. Soms blokkeert iemand als er iets moet gebeuren, bijvoorbeeld als we van A naar B moeten met de bus. Later kom je erachter dat dat door een kleine schakel komt. Jij en ik raken ook ontregeld zonder koffie of als we onze sleutels kwijt zijn ’s ochtends. Er is een reëler beeld nodig. Aan de ene kant willen we laten zien hoeveel er mogelijk is als je tot tien telt, en aan de andere kant dat iemand met down er niet is om de hele dag geknuffeld te worden. Het zou te gek zijn als we het woord inclusie niet meer nodig hebben, maar dat het normaal is dat iemand met down ook bij bijvoorbeeld de Hema werkt.’
Thijs: ‘We zien dat verantwoordelijkheid over dingen overdragen eigenwaarde geeft, alleen al door te zeggen 'dit is van jou, dit mag jij oppakken'. Gaan we met Groev bereiken dat mensen met een beperking ook normaal kunnen meedraaien in de maatschappij? Het is soms een lange adem en het lastige is dat mensen met een verstandelijke beperking niet zo voor zichzelf opkomen. Op veel plekken waar ongelijkheid is, beginnen mensen te roepen. Maar deze gasten hebben geen idee wat normaal is, dus zullen ze altijd in de schaduw blijven. Met Groev willen we ze letterlijk in de spotlight zetten.’
‘Werken met deze groep maakt je soms bewust van kleine dingen waar je veel plezier aan beleeft. Een van de deelnemers wil bijvoorbeeld elke dag na het eten dezelfde muziek luisteren. Daar geniet hij echt van. Het leert mij dat het naar je zin hebben zo eenvoudig kan zijn door echt in het hier en nu te zijn’, vertelt Thijs. Levi merkt dat hij een stuk geduldiger is geworden door het werken met deze doelgroep. ’Niet alles hoeft in een moordend tempo. De prikkelverwerking van deze groep is langzamer; als je iets vraagt gebeurt het vaak pas vijf minuten later. Dat inzicht en die rust helpen mij ook in het normale leven. Daarnaast leer ik veel van de kinderlijke manier van dingen gedaan krijgen. Bij de meeste mensen met een beperking zit de rem er niet zo op, dus als iemand iets wil vraagt hij het. En vaak bereikt hij daar ook nog wat mee. Dat neem ik mee naar de ondernemersgeest van Groev: als we iets willen gaan we het gewoon vragen.'
Eigenlijk is het heel simpel: door middel van muziek kunnen we laten zien dat mensen met een beperking erbij horen en net zoveel mens zijn als jij en ik.
Groev heeft grote toekomstdromen. Thijs: ‘We onderzoeken of we het Liedjes Loket kunnen voortzetten na de lockdown. Liedjes bezorgen kan altijd, en we hopen ook andere podia op te zoeken en echt op tournee te gaan. Het lijkt me ook te gek om met een groep op te treden bij de gemeenteraad in Rotterdam.’ Over een jaar hopen de mannen met Groev meerdere groepen te hebben opgezet die op dagelijkse basis muziek maken met verschillende doelen. Muziekles na school, maar ook groepen met jongeren die echt als muzikant werken. Levi: 'Als we verder kijken hoop ik dat Groev echt een begrip is in de culturele wereld in Nederland, verder dan Rotterdam. Over vijf jaar willen we met een paar van die gasten aanschuiven bij Méér Muziek in de Klas om te laten zien dat muziek in de zorg ook heel belangrijk is. Eigenlijk is het heel simpel: door middel van muziek kunnen we laten zien dat mensen met een beperking erbij horen en net zoveel mens zijn als jij en ik. Dat is over vijf jaar niet anders dan nu.'