Ik ben eenzaam en daar schaam ik me niet voor

Op 13 Maart was ik op kantoor en vertelde mijn directeur dat we in de drie weken die volgden zouden gaan thuiswerken. Ik dacht toen: oké, prima joh. Doe je ding. Ik slaap wel uit. De eerste werkdagen van de intelligente lockdown in maart sliep ik uit, zag ik de voordelen van het thuiswerken (geen reistijd! Lekkere koffie!) en eigenlijk was het die eerste dagen best oké. Daarna begon de eenzaamheid.

Ik ben niet zielig, maar dit is wel een heel eenzame, gekke tijd. Als vrolijke single geniet ik van het leven, van kopjes koffie in de kroeg en van vage avonden met muziek. In de eerste weken van de lockdown was ik creatief: ik bakte tegelijk met een vriendin een cake via Zoom, waardoor onze huiskamers lekker roken. Dat was leuk. Toch at ik de cake alleen. In de april kwam ik erachter dat ik in één week vijf flessen wijn had gedronken, in mijn eentje.

Nieuwe eenzaamheid

Het afgelopen jaar sprak ik vooral mensen via schermen. In het voorjaar werd ik 54 dagen door niemand aangeraakt; ik gaf niemand een knuffel en niemand knuffelde mij. Als je geen partner en geen kinderen hebt, gebeurt dat vrij gemakkelijk in deze tijd. En dat maakt eenzaam. Dat is bijna gekmakend. En echt heel vervelend.

In gesprekken merk ik dat als je in een relatie zit, je niet bewust bent van die nieuwe eenzaamheid. Mensen schrikken als ik vertel over die 54 dagen zonder aanraking. Ze maken zich ineens zorgen om mij, terwijl ik dan denk: ja, wat denk je dat deze coronamaatregelen betekenen voor mij en alle andere singles? Dit is geen verwijt aan jullie gelukkige getrouwden, hier spreekt de pijn van eenzaamheid.

Kopje koffie

Tijdens deze nieuwe lockdown is het gevoel van wanhoop groter. Vandaag voelt dat in ieder geval wel zo. De eenzaamheid is nog nooit zo groot geweest. Het is zwaar om op jezelf aangewezen te zijn. Om wéér die puzzel uit de kast te trekken en die in je eentje te gaan maken, weer alleen te ontbijten en om deze Kerst veel alleen te zijn. Ik ben moe, verdrietig en soms een beetje bang. Dat is niet vreemd in deze tijd, dat weet ik wel. Maar dat maakt het niet beter.

Misschien voel jij je ook eenzaam. Dat is niet erg. Schaam je er alsjeblieft niet voor, want dat is nergens voor nodig. Bel #nietalleen als je hulp nodig hebt, huil een potje op de bank of schreeuw het uit. Vraag om hulp als het niet goed met je gaat, bel die vrouw waar je in de kerk wel eens naast zat, nodig je buurman uit voor een kop koffie (negeer het gevoel dat dit gek is) en als je niemand weet die je kunt contacten: stuur mij een mailtje (pmeijerhof@tearfund.nl), dan hebben we contact.

Deze blog is geschreven door Petra Meijerhof, teamleider Programma Nederland bij Tearfund  en in deze coronatijd is ze soms eenzaam.

Mocht je niet eenzaam zijn, maar wel iets voor een ander willen doen? Help met #eenkleingebaar