Guret Ahmed: ‘Elke nacht slapen onder de sterrenhemel: die levensstijl geef je niet zomaar op’

Leven als nomade, het is bijna niet meer mogelijk. Hoe komt dat?

‘Door de gevolgen van klimaatverandering is het leven voor de mensen in de Afar-regio, op zijn zachtst gezegd, uitdagend geworden. De terugkerende perioden van extreme droogte zijn een groot probleem. Voorheen was het zo dat we eens in de tien jaar een droge periode hadden, nu is dat elk jaar het geval. Toen ik opgroeide in deze regio waren we nog niet zo spaarzaam met de melk van de dieren. Als er iets naast de tanks kwam bij het aanvullen, dan kon dat ons weinig schelen. Dat is nu wel anders. Elke druppel telt. Er staat enorme druk op het levensonderhoud van de gemeenschappen. De mensen in Afar zijn sterk afhankelijk van hun vee. Door de droogte is er nauwelijks water beschikbaar. Geen water betekent geen melk, én dus geen inkomsten.

In de gesprekken die ik hier met de mensen voer, hoor ik vaak terug dat men overvallen is door de enorm snel veranderende leefomstandigheden. Eigenlijk had niemand verwacht dat het zo snel zou gaan. Veel nomaden weten dan ook niet goed wat ze moeten doen en hoe ze hun manier van leven aan moeten passen.’

Wat kunnen FSA en Tearfund voor deze mensen betekenen?

‘Samen met de mensen uit de regio gaan we op zoek naar alternatieve manieren om in levensonderhoud te kunnen blijven voorzien. Zo bieden we training voor het starten van een klein landbouwbedrijf aan onze zelfhulpgroepen, omdat we het belangrijk vinden dat er iets is om op terug te vallen wanneer er een droge periode aanbreekt.

En die training is hard nodig. Veel nomaden hebben geen idee hoe ze gewassen kunnen verbouwen. Ze hebben het simpelweg nog nooit eerder gedaan. Inmiddels hebben we al heel wat succesvolle boeren kunnen opleiden, waardoor het beter gaat met de gemeenschappen. De meeste deelnemers aan ons project leven nu met minder angst voor de toekomst en kunnen hun families van voldoende eten en drinken voorzien.’

Het leven als boer is wel even wat anders..

‘Zeker. De deelnemers aan ons project vonden het een enorme stap om te kiezen voor een investering in de aanschaf van landbouwmiddelen. De consequentie is soms dat ze afstand moeten doen van een deel van hun vee en dat is wennen. Het vee zegt namelijk iets over je aanzien in Afar. Hoe meer dieren je hier bezit, hoe meer er tegen je opgekeken wordt. We hebben hier dus ook behoorlijk wat gesprekken over moeten voeren. In ons project sturen we aan op een vernieuwende manier van denken. Het leven met het vee vormt de identiteit van deze mensen, daar kan je niet zomaar aan komen. Er is gesprek voor nodig. In de zelfhulpgroepen voeren we dat gesprek.’