Veerkracht in de Bijlmer

Uitdagingen

In veel gezinnen zijn enorme financiële zorgen. ‘We kwamen er samen met verschillende buurtbewoners achter dat veel kinderen zonder te ontbijten naar school gingen. De meeste ouders werken hier op basis van een oproepcontract. Ze werken bijvoorbeeld in hotels en restaurants als schoonmaker. Door de crisis worden ze nu niet meer opgeroepen, verdienen ze niets meer, en is er dus ook niet genoeg geld om boodschappen te doen.’ En terwijl de hoofden van deze moeders overlopen van zorgen, hebben ze ook nog eens hun handen de hele dag vol aan de zorg voor hun kinderen. Ook voor de kinderen is deze crisis geen makkelijke tijd. ‘Deze kinderen moeten vaak al hard werken om geen achterstand op te lopen op school. Nu kunnen ook de naschoolse activiteiten die we normaal verzorgen, waaronder huiswerkbegelei­ding, niet doorgaan. Hierdoor slaat de verveling toe en kunnen kinderen op straat gaan hangen, waar ze vaak ‘verkeerde vrienden’ tegenkomen.’ De kinderwerkers van het MCTC bieden kinderen nu elke dinsdag en donderdag ontbijt aan. Waar er bij de start van de actie maar dertig kinderen werden geholpen, voorziet de kerk nu meer dan negentig buurtkinderen van een ochtendmaaltijd.

Veiligheid

Wat Moses het moeilijkst vindt is dat zijn kerk nu niet meer een veilige plek kan bieden voor de ongedocumenteerden die hier in de buurt leven. ‘De kerk is vaak de enige plek waar deze mensen veiligheid en sociaal con­tact ervaren en waar ze af en toe een maaltijd krijgen. Nu kunnen ze nergens meer terecht. Soms kom ik één van hen tegen; ze zijn echt wanhopig.’

Maar ondanks alle zorgen is Moses hoopvol. ‘Hoe gek het ook klinkt, het is verfrissend en maakt mij ook heel erg enthousiast om weer naar andere manieren te zoeken om mensen te bereiken en hulp te bieden. Een nieuwe tijd vergt ook een nieuwe vorm van kerk-zijn.’ Moses wijst op de werkwijze van Tearfund: hulpbehoevende mensen bewust maken van hun eigen bestemming, rol vaardig­heden en mogelijkheden. ‘Veerkrachtig zijn als kerk- en buurtgemeenschap is in coronatijd echt essentieel. Het blijven zoeken naar de bronnen die God ons geeft, maar waar we ons wellicht nog niet bewust van zijn. Wij zijn mensen van geloof, hoop en liefde. Dat geldt voor elke kerk, elke gelovige. Houd je vast aan je geloof, breng het in de praktijk. Vertrouw op God! Op deze manier kan je hoop brengen bij mensen. Houd van mensen, laat hen die liefde zien op een praktische manier. Geloof moet zichtbaar zijn in je levenswandel, door liefde, door het dienen van je naasten.’