Wat zegt de Bijbel over recht en onrecht?

Wij denken vaak, als we het hebben over recht doen of als er sprake is van onrecht, in juridische termen. Vergoeding, rechtspraak, straf… Maar zoals wel vaker in het Hebreeuws, gaat deze betekenis dieper én heeft het een relationele lading in zich. In Genesis 15:6 staat: ‘Abram vertrouwde op de Heer en deze rekende hem dit toe als rechtvaardigheid.’ God vond Abram niet rechtvaardig omdat hij zondeloos was of aan Zijn standaard voldeed. Hij vond dit, omdat Abram in de relatie die hij met God had, handelde zoals de norm in die relatie gold. Abram wist dat hij afhankelijk was van God en vertrouwde Hem in alles. Hij kende zijn positie en handelde daarnaar. 

Als definitie zou je dus kunnen zeggen: Iemand wordt getypeerd als rechtvaardig wanneer diegene handelt zoals van hem of haar verwacht mag worden. 

Als we terugdenken aan koning Achab, dan kun je begrijpen waarom de Heer hem aansprak op zijn handelen: als koning handelde hij (tegenover Nabot) niet zoals van hem verwacht werd en dat wordt hem aangerekend als het doen van onrecht. 

Wat betekent dit voor mij? 

In mijn relatie met God mag ik een diepe afhankelijkheid laten zien. Ik mag vertrouwen op de mispat en sedeq die Jezus Christus mij geeft. En vandaaruit mag ik handelen in een situatie of omstandigheid waarbij ik nadenk of mijn handelen recht en heelheid voortbrengt. Zowel naar mensen, als naar de rest van de schepping. En dat is niet eenvoudig, maar het is wel een oprecht streven: ik wil handelen zoals van mij verwacht mag worden. En dat sluit prachtig aan bij de tekst uit Micha 6:8 die we vaak lezen: 

‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de Heer van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’