Zo werkt Tearfund aan inclusie

‘Ik had zo’n tien jaar ervaring met zelfhulpgroepen en toen ik hoorde dat er nieuwe groepen opgestart gingen worden waaraan ook mensen met een handicap konden deelnemen, zag ik dat eigenlijk niet zitten', vertelt Tsegaye. 'Het beeld dat ik van hen had, was dat zij nergens toe in staat waren. Niet tot werken en niet tot sparen – ze waren echt afhankelijk van de hulp van anderen.’ 

Toch overtuigd 

‘Na de eerste gesprekken met deze nieuwe groep deelnemers raakte ik echter overtuigd van de noodzaak om hen juist te laten deelnemen. Zij zeiden namelijk tegen me: “Wij weten zelf ook niet of we in staat zijn om te werken of te sparen, maar we weten wel dat we iemand nodig hebben die ons hierbij kan helpen.” Dat heeft me diep geraakt, en ik voelde het beroep wat het op mij deed. En ik besefte dat de zelfhulpgroep juist open moet zijn voor iedereen die dat nodig heeft. Het gaf mij ook de overtuiging dat God dit werk zou zegenen.’ 

Verbondenheid binnen de groep 

De onderlinge verbondenheid is een heel belangrijk aspect binnen de zelfhulpgroep. Tsegaye: ‘Dat is altijd al zo geweest, maar binnen de groep met leden die eerst te maken hadden met uitsluiting, is dat nog sterker aanwezig. Enige tijd terug beviel een jonge vrouw van een baby. De hele groep is op kraamvisite geweest en bracht eten en drinken en kleertjes voor het kindje mee. De vrouw die eerst geïsoleerd leefde, was zo dankbaar en vertelde me dat het voelde alsof ze een nieuwe familie erbij had gekregen.’