Oud-predikant Bas Luiten: een schakeltje in een wereldwijde beweging

Van predikant naar krantenbezorger, dat is een bijzondere stap.

`Haha, ja misschien wel, maar voor mij toch ook weer niet zo heel vreemd. Ik ben jarenlang commissaris van Nedag geweest, de uitgeverij van o.a. het Nederlands Dagblad. Ik heb zodoende heel wat beleidsstukken door mijn handen laten gaan. Steeds was de bottleneck: er is een enorm tekort aan krantenbezorgers. Daarom heb ik altijd gezegd: `de dag dat ik met pensioen ga, word ik bezorger’. Op 1 juli 2020 ging ik met emeritaat. Mijn vrouw vroeg om nog even 14 dagen te wachten, maar ja, er was een groot tekort. Ik begon een dag later, omdat we op 1 juli namelijk gingen verhuizen naar Hoogland.’

Hoe ziet uw gemiddelde week eruit?

`Ik heb een redelijk vast ritme. De kranten – ik bezorg het ND, RD, AD, FD, Trouw, de Volkskrant, Telegraaf en NRC - moeten allemaal voor 7 uur ’s ochtends bezorgd zijn. Dat betekent dat ik zo rond half vijf opsta. Bij slecht weer iets eerder, want dan moeten de stapels kranten ter bescherming worden ingepakt in plastic zakken. Op zaterdag moet ik sowieso vroeger op, want dan moet ik in twee ronden rijden. De kranten zijn dikker vanwege de weekendbijlagen die bovendien ook eerst moeten worden ingestoken. En er zijn op zaterdag veel meer abonnees. Zondag kan ik uitslapen en sta ik rond zeven uur op. Vroeger ging ik soms voor in drie kerkdiensten, maar tegenwoordig doe ik dat in principe nog maar een keer.’

Dan brengt u dagelijks best een flink offer.

`O nee, geen offer. Dat woord gebruik ik niet en zo zie ik het ook echt niet. Ik vind het zelfs een voorrecht dat ik dit mag doen, en ik hoop zo lang als het mij gegeven is hiermee door te gaan. En ja, het kan een keer flink regenen. Die eerste week, drie jaar geleden, toen spoelde het werkelijk waar van de regen. Iedereen dacht dat ik op zou geven, maar nee hoor, niks daarvan. Eigenlijk is het negen van de tien dagen prima weer. ’s Winters kleed ik me warm, en in de warme zomers is de temperatuur ’s ochtends juist heerlijk. Maar als het weer tegenzit, dan weet ik dat ik twee uur later weer thuis ben. Ik kan mijn kopje koffiedrinken, ik stap onder de douche en ik ben ervan af. Kijk, mensen op de vlucht die hebben niks. Zij zijn onderweg zonder kopje koffie, zonder douche, zonder op adem te komen. Als ik kranten bezorg in een flinke bui, dan is dat echt maar een fractie van het afzien waar zij mee te maken hebben. Die gedachte aan hen… ik kan het niet helpen, maar ik voel me nou eenmaal met hen verbonden.’ 

Maar er zijn ook andere manieren om u in te zetten. Waarom kiest u voor het bezorgen van kranten?

`Daar heb ik een aantal redenen voor. Ik doe het vanwege mijn liefde voor de krant, maar ook om mijn conditie op pijl te houden. En wat ik gaandeweg heb ontdekt is dat ik tijdens mijn ronde ’s ochtends vroeg twee uur de tijd heb om na te denken over een Bijbeltekst, om met God te praten, de zonsopgang te zien en in de winter te genieten van maan en sterren. Voor mij is dat echt kostbare tijd. Daarnaast heeft het mij in contact gebracht met de mensen in de wijk. Elk jaar met kerst ga ik langs de deuren bij de mensen bij wie ik de kranten bezorg. Het biedt me de mogelijkheid om een praatje met ze te maken, soms ook diepere gesprekken waarbij ik dingen kan delen over het geloof. De mensen leren mij kennen en er ontstaat een bepaalde vertrouwensband waardoor ze makkelijker dingen met mij delen. Ik heb ontdekt dat er best veel eenzaamheid is. Als ik dan terug hoor dat ze het fijn vinden dat ze door mij gezien worden, dan ontroert me dat. 

Wat ik altijd in mijn preken probeer over te brengen is dat we in een wereld leven waarin wij als christenen van betekenis moeten zijn.’

En u verdient er ook geld mee.

`Ja, dat is ook een belangrijke reden, alhoewel ik dat zelf niet nodig heb. Het geld wat ik verdien, gaat naar goede doelen.’

Dat is voor veel mensen niet vanzelfsprekend.

`Misschien is het bezorgen van kranten na je pensioen niet vanzelfsprekend, maar de reden waarom ik dat doe is vast wel iets wat meer mensen herkennen. En ik hoop dat het een idee is voor anderen! Wij, mijn vrouw en ik, zijn allebei bewogen met de wereld. We proberen zo eenvoudig mogelijk te leven en de middelen die we overhouden, geven we graag aan mensen die dat nodig hebben. Dat hebben we altijd al gedaan. Toen ik met emeritaat ging, tja, dan zakt je inkomen toch. Het was weliswaar voldoende voor ons eigen levensonderhoud, maar het betekende wel dat we minder overhielden voor de goede doelen die we ondersteunen. Daar wilden we niet op inleveren.’

Er zijn vele goede doelen waar aan u kunt geven, en u kiest voor Tearfund. Hoe is dat zo gekomen? 

`Ik weet niet meer precies wanneer ik voor het eerst in aanraking kwam met Tearfund. Ik kende de organisatie al langer, maar zo’n tien of twaalf jaar geleden ontvingen we als kerkenraad ooit een brochure waarin heel duidelijk vermeld stond dat Tearfund via de lokale kerk werkt. Dat sprak me zo aan vanwege de enorme kracht van deze aanpak, het feit dat de kerk geworteld zit in de samenleving. Zij kennen de eigen omgeving het best, en weten wat de nood is en kunnen daar dus goed op inspelen. En wanneer situaties kritiek of onveilig worden, dan worden hulpverleners teruggehaald. Dat is natuurlijk volledig begrijpelijk, maar het is ook een bevoorrechte positie dat zij weer terug kunnen gaan naar een veiligere plek. De lokale kerk blijft achter en heeft ten alle tijden de mogelijkheid om naar haar omgeving om te zien. Dat Tearfund werkt via lokale kerken, is geweldig.’ 

Wat drijft u?

`Gods liefde voor de wereld. In Romeinen 11:36 staat: “Alles is uit Hem ontstaan, alles is door Hem geschapen, alles heeft in Hem zijn doel.” Wanneer we het hebben over `door Hem’, dan is dat omdat God de Schepper is. Wanneer we het hebben over `tot Hem’, dan gaat dat over de eer die Hij verdient. Maar `uit Hem’ was voor mij wat onduidelijk. Ik heb de tekst bestudeerd, er over nagedacht en ook met anderen over gesproken. Ik geloof dat er wordt bedoeld dat toen God de wereld schiep, Hij alles uit Zichzelf nam. Er was niks buiten God en elk leven is uit God, zoals een kind dat uit een moeder is geboren. Het betekent onvoorwaardelijke liefde en door Jezus ook bescherming en redding. 

God houdt niet alleen van de mensen in de kerk of van die mensen die zich christen noemen. Nee, Hij houdt van alle mensen, onvoorwaardelijk. Hij houdt van de wereld, hoe geschonden zij ook is. Het is onze opdracht om met Zijn ogen naar de wereld te kijken. Dat is ten diepste mijn motivatie. Aan het werk dat via Tearfund gebeurt, ben ik onderdeel door mijn bijdrage en gebed. Daarmee ben ik een schakeltje in een wereldwijde beweging om Gods liefde te delen.’