We nemen je mee naar de Democratische Republiek Congo, waar mensen kiezen voor vrede, ondanks de moeilijke omstandigheden. Elk op hun eigen plek: zoals Faustin die koos voor vergeving van een familielid of Helene die de ondanks trauma de moed niet liet zakken en haar leven opbouwde.
Op de foto: Faustin en Tearfundmedewerkers in gebed tijdens een bijeenkomst over traumaverwerking.
Faustin neemt het besluit om woede en haat los te laten. In een context waar wantrouwen vaak de overhand heeft, kiest hij voor vrede.
“Ik vluchtte voor de oorlog en kwam terecht in een kamp vol spanningen, waar zelfs in mijn familie ruzies ontstonden. Mijn grootste pijn was het verlies van mijn motor. Na hard werken had ik er eindelijk één gekocht, maar mijn neef leende hem en bracht hem nooit terug.
Ik was woedend en diep gekwetst. Hoe kon hij, een familielid, me dit aandoen? In het kamp, waar we allemaal hadden geleden en alles hadden verloren, kon ik dit verraad niet verdragen. Elke keer als ik hem zag had ik wraakgevoelens, ik dacht erover na hem iets aan te doen.
Toen ik het woord 'vergeving' zei, verdween de pijn
Als onderdeel van een noodhulpprogramma, kwam er ook een traumateam naar het kamp. Veel mensen hier hebben trauma. Ik besloot deel te nemen aan hun bijeenkomsten over het helen van innerlijke wonden. Vanaf het begin voelde het alsof ze er speciaal voor mij waren. De woorden die ik hoorde, raakten me diep en ik begon mijn gevoelens steeds beter te begrijpen.
Uiteindelijk nam ik een besluit: ik zou mijn neef vergeven. Het was geen gemakkelijke keuze, maar ik wist dat het nodig was. In het bijzijn van de gemeenschap sprak ik het woord ‘vergeven’ uit. Op dat moment liet de pijn me los. Nu voel ik me vrij en kijk ik met hoop naar de toekomst.”
Helene gaat door diepe pijn, maar geeft de moed niet op en start een succesvol bedrijf. Ze vindt rust en stabiliteit.
“Mijn naam is Helene. Ik ben moeder en woon met mijn gezin in een dorp bij het Kivu-meer Oost-Congo. Omdat ik geen vader had, was er geen geld om naar school te gaan. Ik verzamelde brandhout om te verkopen en zo voor mijn gezin te zorgen.
Net toen ik dacht dat het niet erger kon, ontdekte ik dat ik zwanger was
Op een dag ging ik op pad om brandhout te zoeken. In het bos kwam ik gewapende mannen tegen die mij verkrachtten. Toen ik thuis kwam, kon mijn man het niet verdragen. Hij stuurde mij weg, ik keerde terug naar mijn bejaarde moeder. Net toen ik dacht dat mijn situatie niet erger kon worden, ontdekte ik na twee maanden dat ik zwanger was.
Maar God vergat mij niet. Medewerkers van de Anglicaanse kerk kwamen naar ons dorp en gaven voorlichting over geweld tegen vrouwen. Ze boden hulp aan survivors, waaronder aan mij. Na een training kreeg ik een startkapitaal om een bedrijfje te beginnen en sloot ik me aan bij de spaargroep.
Nu verkoop ik groenten en in de wijde omgeving sta ik bekend om mijn goede vis, die we hier Sambaza nomen. Ik voel meer rust en mijn leven is stabieler. Ik verdien genoeg om voor mijn moeder te zorgen en mijn kinderen gaan naar school. Ik bid dat ook andere vrouwen worden geholpen en dat vrede komt in het oosten van ons land."
*om haar privacy te beschermen is Helene een pseudoniem en is er op social media niet haar foto gebruikt.
Vredestichters zijn mensen die zich ondanks de omstandigheden inzetten voor vrede in hun gemeenschap. Zoals in Congo waar mensen zich met gevaar voor eigen leven inzetten voor het tegengaan van nood, armoede en conflict. Er zijn miljoenen mensen op de vlucht door extreem geweld en hongersnood. Steun jij deze kerst de vredestichters?