In Syrië is - naast de oorlog die nog steeds voortwoekert - een stille ramp gaande.
Je leest en hoort er nauwelijks iets over in de Nederlandse media; in Syrië is - naast de oorlog die nog steeds voortwoekert - een stille ramp gaande. Het land kampt met de grootste economische crisis ooit en er is grote behoefte aan voedselhulp. Programmamedewerker Agnes Schaafsma: ‘Kinderen gaan soms zonder maaltijd naar bed’.
Begin juni gingen Syrische betogers de straat op om te protesteren tegen de regering van president Assad. Ondanks de harde repressailles was hun doel te belangrijk; ze deden dit uit wanhoop voor de rampzalige economische situatie in het land, schrijft NRC.
Winkeliers weten door de dagelijks wisselende prijzen niet meer wat ze voor hun producten moeten vragen.
Veel winkels in het land hebben hun deuren gesloten, omdat ze door de dagelijks wisselende prijzen niet meer weten wat ze voor hun producten moeten vragen. ‘De lage waarde van de Syrische pond en stijgingen van de voedselprijzen hebben enorme negatieve impact op meer dan 80 procent van de Syriërs die onder de armoedegrens leven’, mailt een medewerker onze lokale partner Merath.
De situatie is heel zorgwekkend, vertelt Agnes. ‘Ik hoor verhalen uit Syrië dat het nog nooit zo slecht is geweest als nu. Het is zo jammer dat je weer terug bij af lijkt te zijn op plekken waar je kleine stukjes hoop begon te zien. Onze lokale partner, die bezig was met wederopbouwprojecten in Syrië, is nu weer begonnen met het uitdelen van voedselpakketten, omdat veel mensen eten zelf niet meer kunnen betalen. Er wordt zelfs gesproken over uithongering.'
Naast de stijgende voedselprijzen en lage waarde van de Syrische pond, vielen ook de landbouwopbrengsten dit jaar tegen, terwijl de productie-, brandstof- en gaskosten stegen. ‘De situatie gaat verder dan de verbeelding en begint erger te worden dan we ooit hebben meegemaakt. Veel gezinnen willen emigreren omdat het niet meer draaglijk is om hier te blijven’, horen we van de lokale partner.
Hoe belangrijk is de dreiging van corona nog als je niets meer te eten hebt?
Agnes: ‘Ook buurland Libanon lijdt onder een diepe economische crisis, en dat merken Syriërs direct. De landen zijn nauw economisch verbonden en Syrië is in dat opzicht ook voor een groot deel afhankelijk van Libanon. We horen verhalen van mensen die jarenlang als vluchteling in Libanon woonden en nu, ondanks de onzekere en soms ook onveilige situatie, er toch voor kiezen om terug te keren naar Syrië.’
In Syrië werd aan het begin van de coronacrisis al vrij snel een lockdown uitgeroepen. Inmiddels begint het dagelijkse leven - voor zover mogelijk - weer wat meer vorm te krijgen, maar wordt de impact van de economische crisis direct nog zichtbaarder. ‘Hoe belangrijk is de dreiging van corona nog als je niets meer te eten hebt?’, vraagt Agnes zich af. ‘Syrië is een van de landen waar crisis op crisis wordt gestapeld: 9 jaar oorlog, de gevolgen van de economische crisis in Libanon, de lockdown en de Amerikaanse sancties die de situatie nu verergeren. Samen zorgt dit voor een dieptepunt in de economie van Syrië. Mensen die al kwetsbaar waren, worden nog kwetsbaarder.’
‘In heel Syrië hebben mensen last van de economische crisis, en in het noordwesten bij de grens met Turkije maken we ons daarbij grote zorgen over de mogelijke uitbraak van het coronavirus. Daar verblijven veel ontheemden elders uit het land dicht op elkaar. Het vervelende is dat je heel weinig hoort over corona. Als er al getest wordt, is informatie over besmettingen vaak niet bekend. Ook is het hele gezondheidssysteem ingestort. Als corona in Syrië groots uitbreekt kan dat hele heftige gevolgen hebben bovenop alle zorgen die er al zijn.’
Tearfund verleent noodhulp in Syrië en tegelijkertijd gaan we door met het implementeren van projecten gericht op wederopbouw. We monitoren de situatie en houden scherp in de gaten hoe het zich ontwikkelt. Omdat de lockdown grotendeels is opgeheven en partners weer mogen reizen, kunnen we langzaam maar zeker weer projecten opstarten. Bijvoorbeeld het landbouwproject, waar we in eerste instantie zullen inzetten op de veestapel en bijen houden. In september of oktober kunnen boeren ook weer starten met het verbouwen van gewassen.