De mens is een aarde-schepsel, vervlochten met de natuurlijke wereld

De mens is geworteld in God en geschapen naar Zijn beeld. We hebben de adem van God die Hij ons heeft ingeblazen. We zijn geschapen om God te aanbidden, lief te hebben en voor altijd van Hem te genieten. Al het andere komt voort uit het geworteld zijn in God. Vandaaruit strekken onze wortels zich uit, de menselijke gemeenschap in. Onlangs las ik over de enorme mammoetbomen in de VS, de hoogste bomen ter wereld. Zij blijven staan bij wind. Niet omdat hun wortels zo diep zijn, maar omdat die zijn vervlochten met de wortels van andere bomen.



Lees ook: 'Ga naar buiten en word verliefd!'

Wij zijn geschapen als wezens in gemeenschap, zegt de oosters-orthodoxe theoloog John Zizioulas. De mens is een sociaal wezen, gericht op relaties. We zijn geschapen om, evenals mammoetbomen, diepgaand verbonden te zijn met elkaar. Daarom moet onze geworteldheid in God ons altijd naar buiten keren, naar de ander en het opbouwen en creëren van gemeenschappen. Dit is heel Bijbels. De Bijbelse visie op rechtvaardigheid gaat niet zozeer over of we de religieuze feesten vieren en ons aan de sabbat houden. Bijbelse rechtvaardigheid is als een persoon of een gemeenschap sociale gerechtigheid in de praktijk brengt en voor de ander zorgt.

Discipline

Maar de wortels van de mens houden ook daar niet op. We zijn geworteld in de hele gemeenschap van de schepping. Als menselijke wezens zijn we door God geschapen en werden we ”adam” genoemd, in Genesis 1. Daar staat voor adam het lidwoord ”de”. Het is altijd ”de adam”, pas als Eva is geschapen, wordt Adam een naam met een hoofdletter A. De mens is de adam, geschapen uit de ”adama”, het Hebreeuws voor grond. De mens is dus een aarde-schepsel, geschapen uit grond of aarde. We zijn geschapen om onze plek in te nemen als deel van de hele geschapen wereld. De mens dient voor die plek te zorgen en zich tegenover die plek verantwoordelijk te gedragen.

Onze geworteldheid in God is gebaseerd op de discipline en gewoontes waardoor we een diepere relatie met God krijgen. In de kern gaat het hierbij over vertrouwen op Hem. We geven een plek in ons leven wat ons in staat stelt om te wortelen in God en om door God gevoed te worden door de Heilige Geest. Zo strekken onze wortels zich ook uit en vervlechten zich met degenen om ons heen en vormen we een gemeenschap. Het in praktijk brengen van sociale gerechtigheid, nadenken over hoe we leven in relatie tot anderen, opstaan tegen onderdrukkers, opstaan tegen armoede en onrecht zorgen voor de armen en behoeftigen in onze eigen omgeving en wereldwijd maken deel uit van het zich vervlechten met anderen, van geworteld zijn in een gemeenschap.

Die verbondenheid is zichtbaar tijdens de pandemie. We zijn slechts zo sterk als degenen om ons heen. Het laat ook zien hoe belangrijk wereldwijde gemeenschap is. Als we niet samen kunnen handelen en vaccins kunnen krijgen, komt uiteindelijk iedereen ten val. We staan of vallen samen.  We zijn deel van de hele gemeenschap van menselijke wezens met onze wortels vervlochten met elkaar. En van daaruit is de mens als adam geschapen uit de ”adama” waardoor we verbonden zijn met de bredere natuurlijke wereld. Daarom moet we gewoontes ontwikkelen die ons aanmoedigen om daar naar te leven. We moeten nadenken over de hulpbronnen die we verbruiken, hoeveel koolstofdioxide we uitstoten. We moeten nadenken over het voedsel dat we eten, wat voor kleren we dragen de technologie die we gebruiken, de energie die we verbruiken, hoe we reizen, hoeveel plastic we gebruiken, wat we weggooien. We dienen ons te bezinnen op ons leven en hoe we respect tonen voor de gemeenschap van de schepping. Dan kunnen we dat ook in de kerk toepassen. We kunnen ook een beroep doen op onze overheden en onze bedrijven om met beleid te werken ten gunste van mensen die in armoede leven en ten gunste van de natuur in brede zin. Het begint met geworteld zijn in God. En als we geworteld zijn in God, zullen we vrucht dragen in onze gemeenschappen en de hele natuur.