Wat Jurjen ten Brinke meemaakte in het belpanel voor giro 555

Ha Jurjen, jij zat gisteren als beetje BN'er in het belpanel tijdens de tv-actie voor Oekraïne. Hoe vond je dat?

"Ik vond het mooi en bijzonder om zo iets bij te kunnen dragen aan de actie. Het was een heel dynamisch gebeuren daar in museum Beeld en Geluid. Je moet je voorstellen dat er wel een paar honderd man bezig is. De radio-dj's waren vlakbij aan het werk, dus als je een mooi verhaal hoorde of verzoekplaatje doorkreeg, kon je dat meteen aan hen doorgeven."

Wat hoorde je voor verhalen van mensen die belden en wilden doneren?

"Dat liep enorm uiteen. Van 'Dag, met mevrouw Bakker, ik wil graag 500 euro doneren. Want wij hebben veel en zij weinig' tot mensen die zich bezwaard voelen omdat ze voor hun gevoel maar zo weinig konden missen. Aan een van hen, die mij kende van Nederland Zingt, heb ik toen wel even het Bijbelverhaal over de arme weduwe die maar een paar muntjes gaf verteld. Deze vrouw werd door Jezus geprezen omdat ze van het weinig wat ze had, toch gaf."

Je zat daar in Hilversum ook met je neus op de beelden uit Oekraïne. Wat trof je daarin het meest?

"Toch wel de beelden van de mensen die huis en haard moeten verlaten door de bommen en het geweld. Daar staan ze dan, met vaak niet meer dan een rolkoffer aan bezittingen. Alles wat ze hebben opgebouwd achter zich latend. Compleet ontworteld."

Jij werkt als voorganger van de multiculturele kerk 'Hoop voor Noord' in Amsterdam ook veel met vluchtelingen uit bijvoorbeeld Syrië of Afghanistan. Voor hen staan we in Nederland toch minder 'open' dan nu zo massaal voor Oekraïense vluchtelingen lijkt het?

"Dat vind ik wel wat dubbel ja. We vinden het blijkbaar moeilijk om ons te verplaatsen in mensen die wat minder op ons lijken. Tegelijk vind ik het ook enorm bemoedigend om te zien om hoeveel ruimte en mededogen nu in ons land ontstaat voor deze Oekraïense vluchtelingen. Dat sterkt me in de overtuiging dat het niet uit egoïsme of hardvochtigheid is, die opstelling naar bijvoorbeeld moslim-vluchtelingen. Dat dit veel meer voortkomt uit de angst voor het onbekende.

"Deze enorme betrokkenheid bij vluchtelingen biedt wel mooie aanknopingspunten voor een volgende crisis rond vluchtelingen die verder van ons afstaan. Laten we elkaar als Nederlanders uitdagen om ook dan net ze open voor hen te staan als nu."

Tot slot: je zat in het belpanel, hoe geef jij je betrokkenheid bij de situatie in de Oekraïne nog meer vorm?

"Door te geven. Omdat ik zo'n deel ben van Tearfund en het Christelijk Noodhulpcluster doneer ik aan hen. Dan heb ik net wat meer zicht op de directe lijn naar de concrete hulp."