In februari werd het grensgebied bij Syrië en Turkije opgeschrikt door twee forse aardbevingen. Dankzij de steun van vele donateurs kon Tearfund in actie komen en hulp bieden aan de zwaarst getroffenen. Wat is er tot nu toe gedaan? En wat is de rol van de lokale kerk?
Al voor de aardbevingen van begin dit jaar, werd de situatie in Syrië beschreven als één van de ergste humanitaire crises van deze tijd. De burgeroorlog die 12 jaar geleden begon heeft geleid tot toenemende onzekerheden, complexe politieke situaties. Syrië telt het grootste aantal binnenlandse vluchtelingen ter wereld, namelijk 6,8 miljoen. Naar schatting heeft ongeveer de helft van de bevolking momenteel te maken met voedselonzekerheid. In combinatie met een gebrek aan toegang tot veilig water en sanitaire voorzieningen heeft dit geresulteerd in de verspreiding van ziekten en een dramatische toename van ondervoeding bij kinderen. Zelfs al vóór de aardbevingen in februari had ongeveer twee derde van de bevolking enige vorm van humanitaire hulp nodig en de aanhoudende economische crisis heeft ook bijgedragen aan een toename van gendergerelateerd geweld en kinderuitbuiting.
Boven op deze situatie vonden in februari twee zware aardbevingen plaats. Naar schatting stierven 6.000 mensen en raakten meer dan 12.000 gewond. De enorme ramp trof miljoenen mensen, duizenden huizen verwoest. Een half jaar na de aardbevingen leven nog steeds veel mensen in tijdelijke schuilplaatsen, omdat ze nergens anders heen kunnen.
De kerken waren een veilige plaats voor velen in de eerste uren, dagen en maanden na de aardbevingen
In de eerste drie maanden na de aardbeving zijn voedsel- en hygiënepakketten verspreid onder de meest kwetsbare huishoudens in Aleppo, Lattakia, Hama, Homs, Tartous. Omdat de beving plaatsvond in winterse omstandigheden, zijn zij ook voorzien van truien, jassen en dekens als bescherming tegen de kou. Hiermee zijn 1.950 huishoudens (43.268 personen) bereikt. Aansluitend is de hulp gecontinueerd aan een groep van dezelfde omvang. Iedere keer wordt bij de selectie van de huishoudens rekening gehouden met de mate van nood, zodat we zo veel mogelijk de juiste mensen bereiken met de hulpverlening. Omdat er bij veel mensen trauma’s leven (vanwege zowel de burgeroorlog en de aardbevingen) worden via onze lokale partner ook medewerkers en kerkleden getraind om psychosociale hulp te verlenen. Ons noodhulpproject loopt tot maart 2024 en op dit moment worden in overleg met onze lokale partner mogelijkheden onderzocht om nog een aanvullend project te starten op onder meer wederopbouw, levensonderhoud of traumazorg.
De kerk is al zo’n 2.000 jaar onderdeel van de Syrische samenleving, ongeveer net zo lang als dat zij bestaat. Hoewel christenen tegenwoordig een minderheid zijn, is de kerk nog steeds een van eersten die in crisissituaties in actie komen. Ze bevindt zich in het hart van gemeenschappen; ze weten wat de behoeften zijn en begrijpen waar mensen mee te maken hebben. Zodoende kunnen ze goed reageren wanneer een ramp toeslaat. Dat zagen we ook in februari: zij waren een van de eersten die reageerden. Door hun deuren te openen en onderdak te bieden, zijn kerken een veilige plaats geweest voor velen in de uren, dagen en maanden na de aardbevingen.
Via onze lokale partner ontvingen van de getroffen bevolking en kerkelijke leiders diverse berichten waarin zij hun dank uitspreken van de geboden hulp. (Vanwege veiligheidsredenen noemen we daarbij geen namen.)
‘Ik heb niets dan dankbaarheid in mijn hart voor alle hulp die vanuit de kerk tot ons is gekomen. Het was een enorme steun voor ons gezin in deze verschrikkelijke tijd. De kerk stond en staat in de gemeenschap nog steeds bekend om haar vrijgevigheid en om te allen tijde om te zien naar de mensen in nood te staan. Dank dat u dat mogelijk hebt gemaakt. Ik wens u Gods zegen toe.’
‘Dank aan alle donateurs voor hun verbondenheid. Jullie gaven ons het gevoel dat we niet vergeten werden.’
‘Hartelijk dank voor uw steun. Wij konden hierdoor als kerk voedsel, kleding, hygiënepakketten en pastorale zorg bieden aan de mensen. Dankzij uw konden we een deel van de vele lasten die de mensen hier dragen, wegnemen. Jullie zijn als de barmhartige Samaritaan die voor de ander zorgde.’
‘Hoe bitter de aardbeving ook was, er was ook zoetheid doordat zoveel mensen naar ons omzagen.’
‘In deze donkere omstandigheden bleef het licht sterker stralen doordat mensen ver weg aan ons dachten.’
‘Ik had alle hoop verloren, maar uw hulp herinnerde me eraan dat God nooit iemand vergeet. God zij dank voor alles!’
‘Uit het diepst van mijn hart wil ik u bedanken. Iedereen is hier moe en in nood en de voedsel- en hygiënepakketten beteken erg veel voor de mensen. Ik bezorgde 45 pakketten bij een van de opvangcentra. Daar waren een aantal mensen die last hadden van schurft en luizen, en nu kunnen zichzelf weer wassen. Een iemand zei tegen me: ‘Dominee, ik weet niet wat ik moet zeggen. We hebben geen inkomen meer en we dachten dat we het niet meer zouden redden. Deze pakketten zijn een geschenk uit de hemel!’ We zijn God dankbaar voor de steun die we via u hebben ontvangen, en we blijven de mensen helpen zoveel als dat we kunnen.’