Wie nodig jij deze week uit aan tafel?

Kinderen die overruelen

Als dat een beetje vreemd voelt en ik twijfel of het in dít geval wel de goede actie is, zijn er altijd de kinderen die dat overrulen door domweg de hand uit te steken – naast wie ze ook zitten. En dan geven we elkaar dus een hand en danken omstebeurt – de één met een religieuze aanhef, de ander noemt gewoon waar hij of zij of die dankbaar voor is.

Mensen die erin geloven

Het idee is dat als je niets bij je hebt, dat je dan afhankelijk bent van degene die je ontvangt. Niet uit medelijden, maar omdat jouw ontvangers in dit geval datgene wat je komt brengen zo belangrijk vinden, dat ze mede-organisator worden van de tournee. Ze doen de catering, ze verzorgen de kleding, dat soort dingen. Het is een manier om de medewerkers aan de missie uit te breiden. Mensen die erin geloven.

Niet uit medelijden, maar uit respect

Wie moet je nodig eens aan tafel nodigen? Niet uit medelijden, ook al zal dat soms ook een plek hebben in het leven – maar uit respect. Omdat je ze waardeert, in hen gelooft of voldoende geraakt bent door wie ze zijn of wat ze zeggen. Dat je hen graag volstopt met eten en nagaat wat ze verder nodig hebben. Oh, en als je zélf zo genodigd wordt, gewoon aannemen, hè – als het even kan. Niet uit je rugzak gaan leven als er mensen zijn die je graag een hart en voedsel onder de riem steken – of een extra paar schoenen.

Vrede gewenst voor je week, nieuwsgierigheid en een open tafel – en alle goeds.