Waarom weerman Reinier van een 'Groene Kerst' droomt

Als kind van acht, negen jaar oud was ik al enorm gefascineerd door het weer. Vooral als het zich van zijn meest spectaculaire kant liet zien in de vorm van storm, onweer of sneeuw, stond ik met mijn neus tegen het raam gedrukt. Maar nog liever stond ik buiten in de wilde natuurrijke tuin die mijn ouders met veel liefde hadden aangelegd.

Met de paplepel ingegoten

In Santpoort waar ik opgroeide, vlak achter de duinen, dichtbij de zee, was de wind namelijk nét nog wat krachtiger. Met takken die dreigend heen en weer zwiepten, was een storm een waar schouwspel. Zolang mijn ouders de situatie als voldoende veilig inschatten, lieten ze me begaan en genoten ze van mijn enthousiasme. Het was immers een gedeelde liefde voor de natuur; eentje die ze mij met de paplepel hebben ingegoten. Als gezin maakte we vaak wandelingen in de natuur, en ook onze vakanties brachten we door in het natuurschoon van de Belgische Ardennen of Duitsland. En als ik in de boekenkast van mijn ouders dook, stonden daar heel wat boeken over vogels, bergen en planten.

Het is ongelooflijk

Elke winter hoop ik dat ze weer gaan vallen: die magische witte sneeuwvlokken. Want sneeuw is nog altijd één van mijn grootste fascinaties. Weet je dat elke sneeuwvlok eigenlijk bestaat uit zeskantige sterren? En dat elk van die sterren compleet uniek is als je ze onder de microscoop legt? Het is ongelooflijk!

Er is voor mij weinig mooiers denkbaar dan op een heldere koude winterdag de eerste stappen zetten in knisperend vers gevallen sneeuw. En om te zien hoe een maagdelijk wit tapijt het landschap compleet transformeert en alles zachte ronde vormen geeft. Dus ja, ik verlang wel naar een witte kerst. Of in elk geval een winter met sneeuw. Wordt het een witte of toch een Groene Kerst?

Kans van 7%

De kans op een witte kerst is al klein, zo’n 7 procent, en die kans wordt in de opwarmende wereld alleen maar kleiner. De kans is dus een stuk groter dat het een Groene Kerst wordt. Letterlijk. Al spreekt die figuurlijke betekenis mij ook erg aan. Wat als we deze kerst eens een goed gesprek zouden voeren onder de kerstboom over de vraag hoe we de kerstgedachte concreet kunnen uitleven? En misschien kunnen we er dan meteen een leuke challenge aan koppelen: wie trekt de mooiste kersttrui aan, waardoor de thermostaat een stukje lager kan? Of kunnen we een feestelijk diner bedenken waar geen dieren voor geslacht hoeven te worden?

De feestvreugde vergroten

En daarmee wil ik allerminst de feestvreugde bederven, maar eerder vergroten. Want geldt bij liefde niet de rekensom: delen = vermenigvuldigen? Misschien komt een Groene Kerst meer in de buurt van dat oorspronkelijke verhaal, dan een witte. Dat best een beetje wonderlijke kerstverhaal. Staar je daarbij niet blind op details als die ster of de voederbak, en hoe letterlijk je dat moet lezen. De kern van het verhaal draait om de onbegrijpelijk grote liefde van God die naar ons toekomt. En dezelfde liefde zie ik terug in het prachtige ontwerp van elke unieke sneeuwvlok. Met een beetje geluk gaan ze deze winter weer vallen: witte, glinsterende, dwarrelde sneeuwvlokken... Als dat gebeurt, laten we daarin dan iets ontdekken van Gods grote wonderlijke liefde voor ons. Een liefde waaraan wij ons niet alleen mogen koesteren, maar ook van mogen uitdelen aan iedereen en alles om ons heen! Ik wens je van harte een liefdevolle Groene Kerst toe!