Typhoon (1984) is een Nederlandse rapper en zanger van Surinaamse afkomst. Hij groeide op in het Veluwse dorpje ’t Harde. Tijdens Keti Koti, de herdenking van het slavernijverleden, hield hij een toespraak waarin hij iedereen aanmoedigde vrijmoedig over het slavernijverleden te spreken: ‘Wees moedig in je ongemak, wees welkom bij onze generatie.’
'Ik sta hier, wij staan hier, u staat hier op de schouders van reuzen die ons een uitzicht geven naar een morgen dat gisteren ondenkbaar was. Nu beleven wij hun toekomst als ons heden. Net als onze kinderen zien wat voor ons ondenkbaar heeft geleken. Dus laten we praten. Aangenaam.
Vooruit is de enige optie. En jij bent ook nodig.
Dit is de stem van vooruitgang van mijn generatie. Dit is de stem van het niet instemmen met een geleidelijke overgang, maar voor actie. Dit is de stem die nieuwe voorwaarden stelt en niet op basis van wat was. Want de spiegel waarin we nog veel te vaak kijken is gebroken. En sterker nog, het was nooit ons glas. Vooruitgang.
Ik herken nu de stem van de sceptici, de onwaarheid en de angst. Ik ben niet meer bang omdat ik weet wie ik ben en met een lange adem lofprijzen kan. Ik ben de stem van vooruitgang. Dag achterblijvers, twijfelaars. Liefde. Ik hoop dat je me vindt.
Waar hoop jij op? Ik wil je erop wijzen dat onze gesprekken veilig en gezellig zullen blijven, maar ik vind de waarheid waardevoller. Ik wil je vertellen dat je eigen pijn ruimschoots de ruimte krijgt, maar ook daar is de waarheid waardevoller. Je kunt mij vertellen hoe onterecht het is dat je in een hokje wordt gestopt, maar sommigen van ons hebben van zo’n hokje hun thuis moeten maken en zich er vervolgens decennialang in verstopt. Laten we praten.
Waar hoop jij op? Als ik jou moet vragen om empathie, wat is die dan waard? Als ik jou moet vragen je te verplaatsen in mij zodat je mij ervaart, voordat je met me praat als gelijke, wat is dan die ervaring waard? Waar hoop jij op? Niemand scoort een 10 in dit debat. Er zijn geen schadevrije ego’s, geen prijzen, geen polonaise, geen geklap. Voordat we ons verhaal verenigd hebben en de laatste knie genekt, zijn we allemaal wel een keer gevallen, maar ook wijzer met respect. Vooruit is de enige optie. En jij bent ook nodig. In jouw hoop en vooral jouw daden. Ik sta hier, wij staan hier, u staat hier. Wees moedig in je ongemak. Wees welkom bij onze generatie.’