Syrië: een nieuw niveau van wanhoop

We spreken elkaar online en de wanhoop klinkt in Abrahams woorden door. ‘Door de internationale sancties tegen Syrië is de economische situatie enorm verslechterd en kunnen mensen heel moeilijk aan hun basisbehoeften komen. Veel levensmiddelen zijn niet meer beschikbaar of onbetaalbaar. Er is nauwelijks benzine, de elektriciteitsvoorziening is zeer slecht en de waarde van de Syrische munt is enorm gekelderd. Zelfs gesubsidieerd brood van de overheid wordt duurder en is steeds moeilijker te krijgen. De gemiddelde inwoner eet een of twee keer per dag. Soms lukt het gezinnen niet om aan brood te komen, hun kinderen te voeden of medicijnen te geven. Ze gaan dood van de honger.’ Abraham is een ervaren ontwikkelingswerker. ‘Het is hartverscheurend. Dit is net zo erg als wat ik in Afghanistan zag.’

Liever corona dan honger

Wat betreft corona zijn er geen officiële statistieken in het land. ‘Ze zijn gestopt met tellen, maar de schatting is dat zestig tot zeventig procent van de mensen besmet is geraakt. De meeste van mijn contacten en vrienden hebben het afgelopen jaar corona gehad. Het is rampzalig. Helemaal als je weet dat zo’n vijftig procent van de gezondheidszorg is verwoest tijdens het conflict. Als je naar een ziekenhuis gaat, kunnen ze alleen maar zeggen, ga naar huis en neem wat medicijnen. Het is een heel moeilijke situatie, maar de honger is nog erger. Als je het met de gemiddelde Syriër over corona hebt, dan zegt hij: ik sterf liever aan corona met voedsel in mijn maag, dan dat ik verhonger.’

Er is een diep gevoel van hopeloosheid, herhaalt Abraham. ‘Mensen hadden verwacht dat ze zouden gaan herbouwen na de oorlog, maar dit is precies het tegenovergestelde.’ De bankencrisis in Libanon verergert het leed.  ‘Tijdens de oorlog brachten veel Syriërs hun geld bij Libanese banken onder, ook kerken en ontwikkelingsorganisaties. Maar toen daar vorig jaar de economie crashte, werden al deze tegoeden bevroren. Mensen kunnen dus niet meer bij hun geld.’