Grote veranderingen beginnen vaak bij individuen die op kleine schaal andere keuzes maken. Wij noemen hen Rechtbrengers. We komen ze tegen in ons werk op andere continenten, maar ook in Nederland. We stellen ze graag aan je voor. Maak kennis met Anna (15), Indi (14) en Amélie (15), drie jongeren die zich inzetten voor het klimaat.
Ik wist dat als wij nu niets zouden doen, dit grote invloed heeft op de toekomst van de aarde.
Indi: 'Afgelopen jaar bezocht ik samen met mijn vader één van de klimaatstakingen. Daar zag ik om mij heen allemaal jongeren die stappen hadden gezet om duurzaam te leven. Ik vind de klimaatproblemen echt heel erg, en besefte dat ik geen excuus meer kon verzinnen om zelf niets te doen. Dat was het moment dat ik besloot om geen vlees meer te eten.'
Anna: 'Bij mij ging het proces om iets te doen tegen klimaatverandering geleidelijk. Ik wist dat als wij nu niets zouden doen, dit grote invloed heeft op de toekomst van de aarde. Ik wil later wel graag kinderen, maar ik wil hen absoluut niet een wereld geven die helemaal naar de knoppen is en dat zij dat dan moeten gaan oplossen.'
Amélie: 'Bij oudere mensen die ons land besturen zie ik veel minder de drang om iets goeds te doen voor de aarde dan bij mijn eigen generatie. Zij zullen de gevolgen van klimaatverandering immers niet meer mee maken. Hierdoor besef ik dat wij in de toekomst met grote problemen zitten opgescheept. Het was voor mij dan ook geen vraag meer waarom ik bepaalde gewoontes wilde veranderen.'
Indi: 'Vrij snel nadat ik vegetarisch was gaan eten, vertelden mijn ouders dat ze hadden besloten om ook geen vlees meer te eten. Door de verhalen van mij en mijn vriendinnen dachten zij: ‘Als veertienjarige meiden zo milieubewust zijn en die stap kunnen maken, waarom wij dan niet?’
Het is geen kwestie van moeten. Stel dat jij nu zeven keer per week vlees eet, dan is het al zo goed als je besluit te minderen. Iedereen moet doen wat voor hem of haar goed vol te houden is. Alle kleine beetjes helpen.'
De natuur lijdt echt door de keuzes wij als mensen maken.
Amélie: 'Mijn familie en ik willen in de meivakantie naar Barcelona. Nu is de grote vraag of we een treinreis van twee dagen gaan maken of toch ‘even snel’ het vliegtuig pakken. Het is zo’n lastige keuze. Mensen denken echt: ‘Oh, maar het is toch maar één vlucht?’. Maar zij beseffen totaal niet hoe ongelofelijk veel CO₂ die vlucht uitstoot. Met mijn vader heb ik het er nu over gehad om wellicht nog wel één keer met het vliegtuig te gaan, maar er daarna ter compensatie bomen voor terug te planten.’
Anna: 'Ik houd heel erg van fietsen en wil een racefiets kopen, zodat ik bijvoorbeeld fietsend op bezoek kan bij mijn familie in het westen van Nederland. Lange reizen doe ik het liefst met de auto of met de trein, omdat dit minder vervuilend is dan met het vliegtuig.'
Indi: 'Kleding kopen vind ik heel erg leuk om te doen. Ik kan zo een hele zaterdagmiddag in de stad rondlopen. Dit probeer ik echt te minderen en ik ga nu vaker naar tweedehands kledingwinkels. Dat vind ik steeds leuker, omdat de kleding veel meer mijn stijl is. Ook bestel ik niets tot nauwelijks online en al helemaal niet uit verre landen als China.’
Amélie: 'Ik hoop dat er in onze generatie steeds meer mensen wakker worden en ook iets gaan doen tegen klimaatverandering. Zelf hebben wij door filmpjes en infographics heel veel kennis opgedaan. Het is goed om te weten waar je over praat.'
Indi: 'Mijn vader heeft zijn grote liefde voor de natuur op mij overgedragen. De natuur lijdt echt door de keuzes die wij als mensen maken. Het kappen van regenwouden ten behoeve van de vleesindustrie kan ik hierdoor heel moeilijk aanzien.'
Anna: 'Afgelopen januari zijn er weer warmterecords gevestigd. Dat zet je wel aan het denken. Misschien woon ik over vijftig jaar wel in Amersfoort aan zee! Ik vind het vreselijk dat mensen moeten lijden, bijvoorbeeld door voedseltekorten en de opwarming van de aarde, door fouten die eerdere generaties hebben gemaakt. Het klinkt een beetje als ‘eigen schuld, dikke bult’, maar het is nu echt de taak van ons allemaal om op te lossen wat we als mensen kapot hebben gemaakt.’