7 vragen over corona in India

3. Als je het percentage besmettingen in India vergelijkt met Nederland, is het dan wel erger dan hier?

‘India is met meer dan 1,3 miljard inwoners het op één na grootste land ter wereld. Als je de percentages vergelijkt, lijken de cijfers inderdaad erg op elkaar. Maar dat is niet het hele verhaal. Het aantal besmettingen en overlijdens door corona is de afgelopen tijd gigantisch gegroeid in India. Die snelle groei maakt dat het een ongekende crisissituatie is. Daarnaast zijn de daadwerkelijke cijfers nog veel hoger dan de officiële. Testen is niet overal mogelijk of duurt heel lang. Helaas is er ook politieke druk om mensen die overlijden aan corona niet op die manier te registreren. Van onze partners horen we dat er in vergelijking met vorig jaar veel meer jonge mensen besmet raken en zelfs overlijden. Maar dat is niet het enige probleem. Normaalgesproken is goede zorg in India vaak alleen bereikbaar voor mensen die dit kunnen betalen. Per duizend inwoners is er een half ziekenhuisbed en 0,9 dokter beschikbaar (cijfers: WHO). In Nederland zijn 3,2 bedden en 3,6 dokters beschikbaar per duizend inwoners. In de afgelegen gebieden is er sowieso al beperkt toegang tot de gezondheidszorg, terwijl het ook daar in deze tweede golf veel mensen besmet zijn. Door het gebrek aan faciliteiten kan de gezondheidszorg deze tweede golf niet aan.’

4. Waarom verleent Tearfund noodhulp in India, terwijl we ook in Nederland worstelen met corona?

‘De coronapandemie heeft laten zien dat de wereld één geheel is: iets wat in Azië ontstaat, kan ons hier ook raken. Tegelijkertijd worden de schrijnende verschillen in de wereld alleen maar zichtbaarder: tussen rijk en arm, hen die kunnen betalen voor zorg en hen voor zie goede zorg gewoon onbereikbaar is. In de landen waar we werken via lokale partners, zien we de desastreuze gevolgen van corona en de lockdowns voor de meest kwetsbaren. Dat onrecht zien we keer op keer bij rampen: wie weinig of niets heeft, wordt het hardst getroffen en voelt het langst de gevolgen van een ramp. Uit India horen we nu verhalen van mensen die hun hele buffer, alles wat ze hebben, uitgeven aan de zorg voor hun zieke familielid. Of mensen die van de ene op de andere dag hun inkomen verliezen door de lockdown. Juist hen, de meest kwetsbaren, willen we in deze crisis helpen. We geven hen voorlichting en materialen om verdere verspreiding van het virus te voorkomen, bieden medische hulp en geven inkomensondersteuning of voedselhulp.’

5. India is niet het armste land ter wereld. Is onze hulp vanuit het Westen wel nodig?

‘India is de afgelopen jaren steeds rijker en machtiger geworden en dat is te zien aan de voorzieningen die beschikbaar zijn. Er zijn goede ziekenhuizen en onderwijs, en de overheid is steeds beter in staat om te reageren op rampen. Maar veel voorzieningen zijn niet beschikbaar voor iedereen. En hoewel armoede flink is afgenomen, zijn er nog steeds grote groepen die van generatie tot generatie in diepe armoede leven. Door corona zijn er daarbovenop naar schatting 75 miljoen mensen extra in 2020 onder de armoedegrens beland. We werken er in India aan dat juist zij, minderheden die gediscrimineerd en gemarginaliseerd worden vanwege hun afkomst, kaste of religie, toegang krijgen tot de beschikbare voorzieningen. Hulp is hard nodig, daar heeft de Indiase overheid zelfs om gevraagd. In deze context is geld niet het grootste probleem, maar toegang tot goede zorg en voorlichting wel. Wij ondersteunen onze lokale partners bij het reageren op de directe en indirecte gevolgen van deze ramp.’

6. Waarom focussen jullie niet alleen op medische hulp?

‘Als Tearfund werken we vanuit een holistisch perspectief. Ook tijdens rampen kijken we naar de gevolgen voor de korte en lange termijn. We kijken naar de directe en indirecte gevolgen, op sociaal, economisch, geestelijk én medisch vlak. Dat doen we ook nu. We geven voorlichting om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen, helpen mensen toegang te krijgen tot medische zorg en ontwikkelen lokale quarantainecentra zodat mensen niet onnodig ver hoeven te reizen. Ook zorgen we dat afgelegen gemeenschappen toegang krijgen tot vaccinaties en geven we voedselhulp en inkomensondersteuning aan mensen die hun inkomen zijn kwijtgeraakt en niet aan het werk kunnen door een lockdown. Daarnaast bieden we psychosociale hulp en voorlichting aan mensen die dit nodig hebben omdat ze bijvoorbeeld kwetsbaar zijn om in geweldssituaties te belanden. Door op deze manier te werken, bedienen we zoveel mogelijk aspecten van deze ramp en werken we zowel aan voorkomen als genezen.’

7. Werken jullie met anderen samen in deze noodhulpactie?

‘Noodhulp vraagt veel samenwerking. We werken samen met lokale organisaties die we kennen en waarvan we weten dat ze de ervaring en expertise hebben om iets te betekenen in deze ramp. Onze partner Emmanuel Hospital Association (EHA) is een verband van meer dan twintig ziekenhuizen met daaraan verbonden ontwikkelingsprojecten in het noorden en noordoosten van India. Veel van deze ziekenhuizen zijn door de overheid aangewezen als speciale coronaziekenhuizen. Ze liggen allemaal in gebieden die niet of nauwelijks bediend worden door andere zorginstellingen. We werken ook samen met EFICOR: een organisatie die meer dan vijftig jaar gespecialiseerd is in noodhulp en ontwikkelingsprojecten in India. Zij geven noodhulp in gebieden waar ze al een bestaand project of netwerk hebben en ze verspreiden goede en betrouwbare informatie via kleinere organisaties in India. Andere partners passen hun normale projecten aan aan de crisissituatie en verlenen noodhulp, geven psychische zorg en helpen mensen die geen inkomen meer hebben aan alternatieve vormen van inkomen. De noodhulp in India verlenen we samen met andere leden van de Tearfund Family. Onze hulp stemmen we af met collega’s van het Christelijk Noodhulpcluster.’

Beeld: Shutterstock