Hij startte deze week: bemiddelaar Johan Remkes gaat proberen de boeren weer om de tafel te krijgen om de stikstofcrisis vlot te trekken. Onze vredes-adviseur Ildephonse Niyokindi uit Burundi heeft veel ervaring met conflicten en denkt graag met hem mee.
Ildephonse ervoer de impact van conflicten al jong aan den lijve. Hij groeide op tijdens de Burundese burgeroorlog die duurde van 1993 tot 2005. Toen hij drie jaar was, kwam zijn moeder om bij een massabeschieting, terwijl ze Ildephonse nog op haar rug had. “Daar lag ik als driejarig ventje tussen de lijken”, vertelt hij. “Mensen dachten eerst dat ik ook dood was, maar ontdekten gelukkig op tijd dat ik nog leefde.”
Daar lag ik, als 3-jarig ventje tussen de lijken
Behoeden voor conflicten
Het was een van de ervaringen die Ildephonse motiveerden om zich bezig te gaan houden met vredesopbouw. Al op de universiteit begon hij projecten om groepen jongeren die in het verscheurde land opgroeiden weer in gesprek te brengen. 'Hoe kan een land als Burundi weer opkrabbelen na de bittere en bloedige burgeroorlog waarin driehonderdduizend mensen omkwamen?' vroeg hij zich af. “Ik heb altijd een diep verlangen gehad om mijn gemeenschap te behoeden voor weer een conflict, of nog meer geweld. Als mensen die vroeger recht tegen over elkaar stonden elkaar nu weer vinden in een gesprek, geniet ik daar zo enorm van.”
“We beginnen altijd om iemand uit te gemeenschap zelf aan te stellen als ‘peace champion’. Deze persoon trainen we om in gesprek te gaan met dorpsgenoten over conflicten die er spelen. We letten er altijd goed op dat hij of zij vertrouwen geniet bij veel mensen. De eerste stap is altijd het erkennen van elkaars trauma’s. Zeker als er geweld in het spel is geweest, kunnen die groot en diep zijn. Daarna kijken we naar een oplossing die bevredigend is voor de betrokken partijen en, heel belangrijk, brengen we die zo concreet mogelijk in de praktijk.”
“Voordat er conflict ontstaat hebben mensen een gezamenlijke uitdaging. Een probleem dat ze samen moeten oplossen, maar over de manier waarop verschillen ze van mening. Zoals nu bij jullie in Nederland het geval is met de stikstofcrisis. De stikstof uitstoot moet met het oog op de natuur worden teruggedrongen. Het escaleren begint als mensen niet meer focussen op het probleem, maar op elkaar. Dan wordt de persoon met wie je van mening verschilt het probleem, in plaats dat jullie oorspronkelijke gezamenlijke uitdaging centraal blijft staan.”
Een conflict escaleert als mensen niet meer focussen op het gezamenlijke probleem, maar op elkaar
Echokamer
“Nu het probleem de persoon is geworden, kan er ook allerlei bagage, pijn en meningsverschillen uit het verleden naar boven komen. Zo wordt het conflict groter en ingewikkelder. Daarna zie je dat mensen gelijkgestemden opzoeken. Samen komen ze in een echo kamer waarin ze alleen hun eigen gelijk herhaald horen worden. Dat bevestigt ze in het gevoel tekort gedaan te worden. Dat moet recht gezet en zo ontstaat het ‘oog om oog, tand om tand gevoel’. Als jullie onze bedrijven afpakken, blokkeren wij de snelweg, dat gevoel.”
“Mensen praten niet meer met elkaar, maar over elkaar. Een situatie die geruchten en fake-news in de hand werkt. Het vertrouwen valt weg en uiteindelijk neemt het geweld toe, eerst verbaal en emotioneel, maar uiteindelijk ook fysiek.”